Medische missers, blunders en het recht op schadevergoeding

Waar mensen werken kunnen fouten worden gemaakt, zo ook in het ziekenhuis. Medische blunders komen relatief vaak, omdat de zorg het te druk heeft, men de aandacht er niet bij heeft of er onvoldoende toezicht van toepassing is. Voor de patiënt kan het soms verstrekkende gevolgen hebben, denk aan de amputatie van het verkeerde been. Hoe vaak komen medische missers voor en hoe kan men schadevergoeding krijgen?

Schadevergoeding medische missers

• Hoe vaak komt het voor?
• Pijn, geestelijke of fysieke schade
• Maximale inspanningsverplichting
• Er moet causaliteit zijn
• Bewijslast aandragen
• Second opinion
• Langdurige procedure bij medische missers

Hoe vaak komt het voor?

Door operaties, onvoldoende personeel of te weinig toezicht, kan onverhoopt schade aan de patiënt worden toegebracht. Het kan gaan om kleine foutjes waar men weinig overlast aan heeft, maar het kan ook om ernstige en verwijtbare complicaties gaan. Er wordt verondersteld dat in circa vijf tot vijftien procent (lit.1) van alle opnames onverhoopt letsel optreedt. In een half tot tweeënhalf procent van de gevallen komt men te overlijden, waarvan circa de helft door toedoen van een blunder is gekomen. Oftewel relatief gezien een zeer groot aantal! Het is echter de vraag in hoeverre de nabestaanden van een blunder op de hoogte zijn en of het als zodanig wordt herkend. Soms is het overduidelijk en dient het ziekenhuis aansprakelijk te worden gesteld. Hoe ontstaat een medische blunder en hoe kan de patiënt of nabestaanden smartengeld krijgen?

Pijn, geestelijke of fysieke schade

Het hebben van pijn is een zeer logisch gevolg van bepaalde aandoeningen of ziekten. Tijdens de behandeling kan het voorkomen, dat men onder het mes moet gaan. Het is dan van belang dat men voldoende onder zeil wordt gebracht, zodat men er niets van merkt. Er kan sprake zijn van onoplettendheid, waardoor onvoldoende sedatie wordt toegediend. De patiënt kan tijdens een operatie ontwaken en daarbij in zeldzame gevallen overmatige pijn ervaren. Daardoor kan men mogelijk een post traumatisch stress syndroom oplopen. Sommige behandelingen kunnen infecties bij de patiënt veroorzaken, fysieke schade of juist een coma triggeren. Ook onvoldoende zuurstoftoevoer kan ernstige schade aan de hersenen geven, waardoor de geestelijke capaciteiten zwaar worden aangetast. Verwijtbare schade is uiteraard de aansprakelijkheid van het ziekenhuis en dus dient daar iets tegen te worden gedaan.

Maximale inspanningsverplichting

Artsen zijn verplicht om het maximale te geven, zodat de patiënt in goede gezondheid verkeert. Het kan ondanks de inspanningen voorkomen dat er sprake is van letsel of schade. Indien wordt aangetoond dat artsen een optimale behandeling hebben toegepast, waarbij geen steken zijn losgelaten dan is het niet verwijtbaar. Het ziekenhuis heeft alles eraan gedaan om de patiënt te helpen en dus kan men geen schadevergoeding bij eventueel letsel verwachten. Dit is anders indien kan worden aangetoond, dat de patiënt door onvoldoende aandacht of inspanning schade is opgelopen.

Er moet causaliteit zijn

Om het aan te kunnen tonen dient er sprake te zijn van een causaliteit (lit.2). Dat houdt in dat de opgetreden schade door het ziekenhuispersoneel moet zijn veroorzaakt. Denk aan amputatie van het verkeerde ledemaat, snijden daar waar men niet had moeten snijden, langdurig onvoldoende zuurstof, te snel van de ‘intensive care’ afgehaald waardoor te weinig toezicht van toepassing is geweest. De lijst van redenen is lang echter om aan te tonen dat schade door medisch personeel is veroorzaakt, dient die causaliteit middels bewijsstukken te worden aangetoond. De schade kan eveneens levenslang van toepassing zijn, omdat men bijvoorbeeld totaal arbeidsongeschikt is geworden.

Bewijslast aandragen

Indien u wilt aantonen dat er sprake is van verwijtbare schade door onverantwoordelijk of ondeugdelijk handelen, dan moet u daar zelf actief aan werken. Oftewel het is uw woord tegen het woord van het ziekenhuis. De bewijslast dient van uw hand te komen en dat houdt in dat u reeds in een vroeg stadium van de ziekenhuisopname moet gaan registreren en documenteren. Als buitenstaander kan dat lastig zijn, waarnaast men niet weet wat de medische termen allemaal betekenen. Men moet inzage hebben in het patiëntendossier (kopie), er dient een heldere beschrijving te komen van wat de artsen wel of niet hebben gedaan, waarnaast u mogelijk foto’s maakt. Het is daarbij de vraag hoeveel medewerking werkelijk door het ziekenhuis wordt gegeven.

Second opinion

Omdat u bewijslast moet aantonen, is het verstandig om bij ernstige schade of letsel een second opinion (lit.2) te vragen. Doe dit bij voorkeur bij een andere instelling of ziekenhuis. Het moet op papier komen te staan, dat de behandelend arts onjuist heeft gehandeld en fysieke of geestelijke schade is toegebracht. Dergelijke verklaringen zult u namelijk niet zomaar van het desbetreffende ziekenhuis krijgen. Ook alles noteren wat er is gezegd en welke handelingen er allemaal hebben plaatsgevonden is van belang. Registreren zorgt ervoor dat u niet vergeet wat er is gebeurd. Neem bijvoorbeeld gesprekken met de arts via mobiel of laptop op. Des te concreter de bewijslast is, des te beter zijn de kansen op compensatie bij schade. Daarnaast vormt het de basis voor uw dossier tegen het ziekenhuis.

Langdurige procedure bij medische missers

In extreme gevallen kan het voorkomen dat het ziekenhuis de fout toegeeft, waardoor het een eventuele procedure wordt vermeden en het snel met een billijke vergoeding wordt afgehandeld. Maar in de meeste gevallen is dat niet zo. Het ziekenhuis is in deze vergelijkbaar als een bedrijf met winstdoelstelling. Het toekennen van schadevergoeding of het toegeven van aansprakelijkheid kan financiële schade geven, maar ook het aanzien van het ziekenhuis aantasten. Oftewel men zal het stil trachten te houden. Of het wordt in goed overleg met compensatie afgehandeld of het men dient een langdurig juridisch gevecht aan te gaan. In dat geval zal de kostenpost voor de patiënt of nabestaande zwaarwegend zijn, waarnaast men ook lange adem moet hebben. Daarbij moet eveneens worden aangetoond, dat de opgelopen schade (verlies baan, mindere motoriek, verminderde geestelijke capaciteiten, inhuren zorg, enzovoorts) hieraan is te wijten. Op basis daarvan kan de rechter tot op zeker hoogte smartengeld als compensatie aan het ziekenhuis opleggen. Let wel vaak is een ziekenhuis verzekerd tegen medische missers, echter moet één en ander wel worden aangetoond.

Laat u bij verwijtbaar medisch handelingen en schade altijd bijstaan door een letselschade advocaat. Denk aan een pro-deo advocaat of een jurist die op basis van no-cure no-pay wordt ingeschakeld.