De Bilderbergconferenties

Jaarlijks wordt de Bilderbergconferentie gehouden om de belangrijkste trends in de wereld te bespreken. De deelnemers komen uitsluitend uit Europa en Noord-Amerika. Door het besloten karakter van de conferentie hangt er een zweem van geheimzinnigheid over de conferentie, hetgeen een voedingsbodem is voor uiteenlopende complottheorieën.

Oprichting

In de turbulente jaren na de Tweede Wereldoorlog verschilden de politici in enerzijds de Verenigde Staten en anderzijds haar Europese bondgenoten op meerdere vlakken van mening. Dit leidde tot een verslechterde verstandhouding, hetgeen ongewenst was gezien de continue dreiging van het communisme. Op initiatief van de toenmalige Unilever topman, Paul Rijkens, de voormalige Belgische premier Paul van Zeeland en de Nederlandse prins Bernhard werd de eerste Bilderbergconferentie gehouden van 29 mei tot 31 mei 1954 in het hotel Bilderberg te Oosterbeek.

Prins Bernhard zocht contact met het hoofd van de CIA, waarna dit werd voorgelegd aan de adviseur van de Amerikaanse president. Uit ieder deelnemend land zouden twee deelnemers komen, één persoon voor de conservatieve standpunten van het land en de andere persoon voor de meer liberale standpunten.

De eerste Bilderbergconferentie was een groot succes en de deelnemers besloten om deze conferentie jaarlijks te houden. De eerste voorzitter van de Bilderberggroep was prins Bernhard. Hij zou deze functie bekleden vanaf de oprichting in 1954 tot aan de Lockheedaffaire in 1975.

Doelstelling

Volgens de officiële website van de organisatie is het doel om een platform te zijn voor een dialoog tussen Europa en Noord-Amerika. De conferentie is een forum voor informele gesprekken over de belangrijkste trends van het moment en de belangrijkste uitdagingen voor de mensheid.

Ongeveer twee derde van de deelnemers komt uit Europa en de overige deelnemers komen uit Noord-Amerika. Van de aanwezigen is grofweg een derde politicus en de overige deelnemers hebben een uiteenlopende achtergrond, welke veelal past bij de belangrijkste thema's van dat moment.

Chatham House Rule

Op de conferentie is de zogeheten Chatham House Rule van toepassing. Dit is een regel om de anonimiteit van de deelnemers te waarborgen. De definitie van de Chatham House Rule is:
Wanneer een vergadering, of een deel daarvan, wordt gehouden onder de Chatham House Rules zijn de deelnemers vrij om de ontvangen informatie te gebruiken, maar noch de identiteit noch de connectie van de spreker(s), noch die van een andere deelnemer, mag worden onthuld.

Deze regel wordt tegenwoordig internationaal gebruikt om de anonimiteit van deelnemers aan een discussie te waarborgen, zodat een vrije discussie kan ontstaan. Deelnemers aan de conferentie kunnen hierdoor openlijk praten en de overige deelnemers kunnen de informatie vervolgens naar eigen inzicht gebruiken, zolang de anonimiteit van de bron gewaarborgd blijft.

Organisatiestructuur

De organisatie kent alleen een bestuur, die een voorzitter aanwijst. De leden van het bestuur worden gekozen voor een termijn van vier jaar en kunnen herkozen worden. De belangrijkste taken van de voorzitter zijn het leiding geven aan het bestuur, zodat het programma van de conferentie opgesteld kan worden en de deelnemers geselecteerd kunnen worden. Er zijn naast het reguliere bestuur geen andere commissies. Het bestuur vergadert tweemaal per jaar over de te houden conferentie.

Financiering

De Bilderberg groep wordt gefinancierd door private partijen. De financiering van de jaarlijkse conferenties is de verantwoording van de leden uit het organiserende land. In een aantal gevallen is er door multinationals geld gedoneerd, hetgeen de schijn van belangenverstrengeling heeft.

Deelnemers

De conferentie wordt bijgewoond door een diverse gezelschap, waarbij politici het ruimst vertegenwoordigd zijn. Zij worden aangevuld met vertegenwoordigers uit het bedrijfsleven. Het betreft hier dan veelal vertegenwoordigers van multinationals, zoals Unilever, Shell, BP, Total en Ford. Behalve de multinationals worden er ook bankiers uitgenodigd. Het betreft hier dan bankiers van centrale banken, maar ook van zakenbanken. In 2014 was Gerrit Zalm (op dat moment werkzaam bij ABN) deelnemer van de conferentie. Afhankelijk van de onderwerpen op de agenda, worden er ook personen van verschillende kennisinstituten uitgenodigd.

Tot slot is er nog een rol weggelegd voor de verschillende koningshuizen in Europa. Alhoewel het hier constitutionele monarchieën betreft (en ze feitelijk dus geen uitvoerende macht hebben), worden zij wel uitgenodigd. Het Nederlands koningshuis is bijvoorbeeld bij alle conferenties vertegenwoordigd geweest.

Het complot

De Bilderbergconferentie was waarschijnlijk nauwelijks bekend geweest bij het grote publiek, als er niet een aantal complottheorieën waren, waarin de Bilderbergconferentie een prominente rol speelde. De organisatie wordt gelinkt aan de Illuminati, de vrijmetselaars en New World Order.

De jaarlijkse ontmoeting van de machtigste personen in de westerse wereld en de geheimhouding rondom de conferenties voedt bij menigeen het idee dat er zaken besproken worden, die het daglicht niet kunnen verdragen. Veelal worden belangrijke trends besproken tijdens de conferentie en de gebeurtenissen in de daarop volgende jaren worden vervolgens gelinkt aan de conferentie. Er wordt een groot aantal zaken aan de Bilderbergconferenties gelinkt zoals: de oprichting van de Europese unie en de invoering van de Euro.

Een ander argument voor de complottheorieën is dat sommige deelnemers in daarop volgende jaren gekozen worden tot leider van hun land, zoals bijvoorbeeld Tony Blair en Bill Clinton. Het argument laat echter de overige deelnemers buiten beschouwing. Tot slot worden uitspraken van deelnemers geïnterpreteerd als bevestiging van het doel van een New World Order. De voormalige secretaris-generaal van de NAVO en deelnemer aan de conferentie Willy Claes heeft in een interview bijvoorbeeld gezegd: “iedereen is verondersteld gebruik te maken van die conclusies in het milieu waar hij invloed op heeft”. Voor veel complottheorieën is dit een belangrijk bewijs, ongeacht de context.