Dictator Francisco Franco

Francisco Franco kwam als overwinnaar uit de Spaanse Burgeroorlog en herstelde de monarchie in zijn land. Tientallen jaren heerste hij over Spanje, vaak met ijzeren vuist. Franco was een fascistische heerser, maar ook een slim politicus, waardoor hij zo lang aan de macht kon blijven.

Militaire Carriere

Op 4 december 1892 werd Francisco Franco geboren in El Ferrol, Spanje. Hij bezocht de Toledo Militaire Academie, waar hij op 18-jarige leeftijd slaagde. Vervolgens werd hij in Marokko gestationeerd. Hoewel klein van stuk, was hij een dapper militair en klom al snel op in de rangen. In 1917 was hij majoor. Franco speelde een belangrijke rol bij het breken van een staking in Asturië. In 1920 werd hij benoemd tot tweede man van het Spaanse Buitenlandse Legioen (Tercio de Extranjeros) door luitenant-kolonel Milan Astray. Dit legioen stond al snel bekend vanwege zijn wreedheid en in 1923 werd Franco de leider van het Legioen. Hij had de reputatie van briljant strateeg en administrateur. Datzelfde jaar trouwde hij met Carmen Polo, een vrouw uit een welgestelde familie. Koning Alfonso Xlll zag de invloed van Franco en stuurde een afgevaardigde naar de bruiloft. In 1926 werd Franco de jongste generaal van Europa en twee jaar later werd hij commandeur van de militaire academie in Saragossa.

Democratie

Franco stond achter het militaire dictatorschap van Miguel Primo de Rivera, maar deze werd 1930 gedwongen om af te treden. Koning Alfonso schreef democratische verkiezingen uit en dit leidde er toe dat het Spaanse volk voor een republiek koos. Alfonso werd aangeraden om het land te verlaten, wat hij ook deed op 14 april 1931. In juni 1931 waren er verkiezingen die met overweldigende meerderheid gewonnen werden door linkse partijen, met de Socialistische Partij (PSOE) als grote winnaar. De gematigde Niceto Alcala Zamora werd president van de republiek Spanje, maar in zijn kabinet waren ook meer radicale personen te vinden. Op 16 oktober van hetzelfde jaar werd Zamora vervangen door een van hen: Manuel Azana. Azana probeerde agrarische hervormingen door te voeren en meer autonomie aan diverse regio's te geven.

Hoofd der Strijdkrachten

Franco zag alles wat er gebeurde met afschuw aan. Hij was een monarchist en rechts en werd door de nieuwe autoriteiten gewantrouwd. Franco werd gedegradeerd tot een positie in de provincie. In 1933 keerde het tij echter, met de komst van een conservatieve regering en een jaar later werd Franco gevraagd om opnieuw een staking te breken in Asturia. Hiermee werd hij een nationale bekendheid, geliefd bij mensen aan de rechterkant, maar gehaat door de progressieven. In mei 1935 werd hij 'chief of staff' van de Spaanse strijdkrachten. Hier begon hij onmiddellijk met het versterken van de militaire instituties en legde de nadruk op strenge discipline.

Vooravond Burgeroorlog

In februari 1936 waren er opnieuw verkiezingen en uiteindelijk waren het de linkse partijen die de verkiezingen wonnen. Maar de economie in Spanje stond aan de rand van de afgrond en het land was op weg naar anarchie en de nieuwe regering kon het tij niet keren. Franco vroeg om het uitroepen van een staat van beleg, maar dit werd geweigerd. Franco werd gedegradeerd en naar de Canarische Eilanden gestuurd. Vandaar keek hij met lede ogen toe wat er in Spanje gebeurde. Aanvankelijk weigerde hij zich tegen de regering te verzetten, maar in juli 1936 sloot hij zich aan bij de rebellen.

Spaanse Burgeroorlog

Op 18 juli 1936 zond Franco zijn manifest uit waarin hij een volledig militaire opstand aankondigde. Nog diezelfde dag begon op het vasteland de rebellie. Al snel had Franco de touwtjes van het Spaanse leger in handen en zette hij koers richting Madrid, dat nog in handen was van de republikeinen. Op 1 oktober werd Franco uitgeroepen tot het nieuwe staatshoofd van het nationalistische regime, maar dit was voorbarig. De Spaanse burgeroorlog zou nog meer dan drie jaar duren. Franco bracht de diverse rechtse partijen samen in de Falange Espanola Tradicionalista, wat de leidende partij zou worden. Franco werd geïnspireerd door Hitler en Duitsland en ook Italië gaven hem militaire steun. Uiteindelijk viel ook Madrid voor de aanstormende dictator op 1 april 1939.

Franco als Dictator

Nu Franco het land in handen had, werd er druk op hem uitgeoefend om de monarchie herstellen. Franco ontpopte zich als een wrede leider. Waarschijnlijk zijn er onder zijn bewind 200.000 gevangen gestorven als gevolg van honger, executies en slavenarbeid. Hij vervolgde zijn politieke tegenstanders, hoewel hij na de Tweede Wereldoorlog zijn toon wat matigde. Franco was een gehaaide politicus. Hij was een fascist, maar gaf nooit zijn onverdeelde steun aan Hitler-Duitsland, omdat hij overtuigd was van het feit dat Duitsland uiteindelijk de oorlog zou verliezen. Aanvankelijk stuurde hij een divisie om met de Duitsers te vechten, maar die trok hij terug in oktober 1943. Vanaf dat moment gaf Franco zijn steun aan de Geallieerden.

Buitenlandse Betrekkingen

In 1947 werd een referendum gehouden, waarbij de terugkeer van de koning werd verzekerd, maar de uiteindelijke macht in handen bleef van Franco. Juan Carlos, de toekomstige koning en kleinzoon van Alfonso Xlll, was op dat moment pas tien jaar. Franco, als anti-communist was populair bij de Amerikanen, het was het hoogtepunt van de Koude Oorlog en in 1950 werd Spanje tot de NATO toegelaten. In 1953 ondertekende Franco het verdrag dat de VS vier leger en luchtmacht-bases op Spaans grondgebied toestond, hierbij werd Spanje beschermd tegen een buitenlandse invasie. In datzelfde jaar werden ook de betrekkingen met het Vaticaan verbeterd en werd Franco door het Vaticaan erkend. In 1960 kondigde Franco aan dat hij na zijn dood door koning Juan Carlos zou worden opgevolgd. Op 20 november 1975 overleed Franco en binnen twee jaar waren vrijwel alle sporen van zijn dictatorschap verdwenen.