Sepia, schuim der zee

Wandelend langs het strand, vind ik tussen touw, wrakhout en plastic flessen ook langwerpige witte stukken, die wat op schelpen lijken. Het blijkt het rugschild van de zeekat Sepia officinalis te zijn, een inktvis die in de zomer algemeen langs onze kust voorkomt. Als deze dieren sterven en tot ontbinding overgaan, komen de poreuze rugschilden naar de oppervlakte. Onder invloed van eb en vloed spoelen ze dan aan op het strand.
In het Nederlands heet dat witte, vederlichte aanspoelsel, zeeschuim of sepiabeen, in het Frans os de seiche, en in het Engels cuttlebone. In het Duits heet het der Schulp, ongetwijfeld verwant met het Fries skulp voor schelp en met de uitdrukking ‘in je schulp kruipen’.

Gebruik Sepia

Zeeschuim of Sepia bestaat voor ongeveer 80 tot 90 procent uit aragoniet, een vorm van kalk. Het wordt voor diverse doeleinden gebruikt. Er wordt een wit poeder uit bereid, dat men vroeger veel gebruikte als polijstmiddel. In de dierenhandel wordt zeeschuim aangeboden om te voorzien in de kalkbehoefte van volièrevogels, die de opgehangen schilden gebruiken om hun snavels te scherpen.

Sepia officinalis is al bij Dioscorides als oogmiddel en als een soort tandpasta bekend. Ibn Baither vermeldt ook het gebruik tegen geslachtsziekten en als urinedrijvend middel. Tot in de 19de eeuw werd zeeschuim, als Ossa sepiae, algemeen in de apothekersboeken vermeld als middel tegen vele kwalen, van huiduitslag en oogontsteking tot geslachtsziekten. In het Oosten gebruikt men het als afrodisiacum, een middel waarvan men veronderstelt dat het de seksuele drift stimuleert.

Sepiakleur

Inktvissen spuiten in geval van gevaar uit hun inktzak een donkere vloeistof naar buiten. Om het pigment sepia te winnen wordt deze inktzak uit de inktvis losgesneden en gedroogd. Daarna kan de ingedroogde inkt zonder verdere behandeling tot pigmentpoeder vermalen worden.

Sepia in de homeopathie

Sepia officinalis is ook een bekend homeopatisch middel, vooral in gebruik voor allerlei 'vrouwenkwalen' in verschillende fasen van het leven en zoals dat in de homeopathie het geval is, passend bij specifieke symptomen. Het zogenaamde geneesmiddelenbeeld ziet er ongeveer uit als volgt: Rondom de menstruatie kan men bijzonder geïrriteerd zijn, wil men graag alleen zijn, kan men mensen om zich heen niet verdragen en kan men erg sarcastisch uit de hoek komen. Fysieke klachten kunnen ontstaan na de eerste menstruatie, tijdens en sinds de zwangerschap of tijdens de menopauze. Er kunnen klachten zijn zoals overvloedig vloeien, bijzonder pijnlijke menstruatie, complicaties tijdens de zwangerschap/bevalling, prolaps van de baarmoeder, urineverlies door hoesten of lachen na een bevalling, gevoel van een bal in de baarmoeder of rectum, gevoel alsof de ingewanden naar buiten worden gedrukt en men de benen moet kruisen om dit te voorkomen.

Op seksueel gebied kunnen er ook problemen zijn door vaginitis, pijn tijdens de geslachtsgemeenschap of geen seksuele behoeften. Mogelijk zijn er ook problemen met zwanger worden of zwanger te blijven (miskraam). In het algemeen kunnen deze Sepia-types niet tegen kou omdat ze zelf erg kouwelijk zijn. Elke vorm van stimuleren helpt de klachten verbeteren (denk aan hardlopen, dansen, fysiek inspanning). Het lijkt erop dat ze als het ware opgepept moeten worden. Typisch is dat ze zich slechter voelen tussen 14 en 17 uur. Ze hebben een sterk verlangen naar zoet of zuur (azijn) eten.

Afvalmijmering

Wat een onnozel wit stukje schelp op het strand zoal kan veroorzaken en wat voor merkwaardige informatie de bezige mens in de loop van zijn evolutie zoal bij mekaar heeft gesprokkeld! Voor de rest kom ik rustig, zonder ongelukken terug thuis van mijn strandwandeling. En zet ik nog even mijn eigen materieel, niet aangespoeld restafval buiten. Morgen zijn de gemeentelijke diensten weer zo bereidwillig om deze zondvloed van vuilnis weer op te halen en te verwerken. Misschien moeten we ook af en toe ons informatie-afval eens buiten zetten.