Welke geboden zijn universeel?

Wat kan meer verenigend zijn dan wat de grote religies gemeen hebben? Wat zou het mooi zijn als dat het zou zijn, in plaats van de verschillende religies die zelfs tot oorlog kunnen leiden. Zover is het helaas nog niet, maar er zijn wel een aantal overeenkomsten in de verschillende religies. Ik heb er inmiddels van alles over gelezen variërend van de Boeddhistische leer tot de Islam en ook het Christen- en Jodendom niet overgeslagen.

Utopie of realistisch

Is het een utopie om te veronderstellen dat het enig moment haalbaar moet zijn dat iedereen voor dezelfde dingen staat. Dat we daar nog lang niet zijn is een, maar ik wil graag vasthouden aan het idee dat we enig moment in gaan zien hoe onzinnig het is om elkaar te veroordelen of te doden om iets wat we denken dat er is, om materiaal of vanuit de ego.

Wat zijn zoal de overeenkomsten in de verschillende religies

Houden van…

Behalve dat we van onszelf moeten houden, wat lang niet altijd zo vanzelfsprekend is, moeten we in ieder geval van andere houden. Liefde … liefde is wel de basis van alle godsdiensten, ook al zou je dat niet altijd zeggen als je het nieuws een beetje volgt.

Behandel de anders niet anders dan je zelf behandeld wilt worden is redelijk algemeen, ook daarvoor geldt dat niet iedereen zijn/haar religieboek goed gelezen heeft. Maar de uitgangspunten zijn wel terug te vinden bij alle religies. Wel is er een verschil tussen de religies als het gaat om al het leven of alleen de mens. Zo willen Boeddhisten dat alles wat voelt gelukkig is, daarnaast heeft de Moslim het over goedheid omdat het moet of – en dat is natuurlijk beter – omdat het uit je hart komt. Jezus is nog een stapje verder gegaan en roept op om ook je vijanden lief te hebben. En met een beetje geluk helpt dat ook om het woord ‘vijanden’ uit te roeien. Maar belangrijk is altijd dat wat je voelt ook echt voelt, vanuit je hart en niet omdat iemand het ooit opgeschreven heeft.

Oordelen…

We zijn een oordelend en zelfs een veroordelend volk en eigenlijk geeft ook iedere religie aan dat dat nou net niet de bedoeling is. Er wordt duidelijk vanuit alle religies opgeroepen om ons oordeel voor ons te houden en beter nog om geen oordeel te hebben. Iedereen is goed zoals hij/zij is en dat is best wel eens moeilijk. Iemand kan immers bruut of bot uit de hoek komen, maar beter dan je oordeel vellen is het te accepteren zoals het is en zegt meer over hem/haar dan over jou. ‘Oordeel niet opdat jij ook niet beoordeeld wordt’ zegt bijvoorbeeld het christelijk geloof en hoewel dat niet altijd opgaat, moet iemand wel het begin maken en de olievlek laten groeien. Dat wil ook zeggen dat een veel geliefd onderwerp van communicatie, sarcasme, uitgebannen moet worden. Voor menigeen die zelf problemen heeft met iets goed over de bühne krijgen, een perfect moment om iets te melden. De kunst zit hem in het niet uit te spreken, op wat voor manier dan ook, maar het niet eens te vormen. Niet iets wat eenvoudig zal zijn.

Lijdzaam afwachten is niet het vervolg, maar zonder oordeel zelf de mensen opzoeken waar jij je prettig bij voelt en je maakt het jezelf bovendien gemakkelijker om niet in de verleiding te komen. Je maakt immers je eigen keuzes in het leven.

Goed en kwaad...

Helaas is het kwade er vooralsnog wel, maar door goed te doen kan je het kwade uitbannen. Toch is het bij lange na niet de meest gebruikte methode, immers vechten is een gemakkelijker optie. En is het niet fysiek, dan vervloeken we iemand in ons hoofd, terwijl je er eigenlijk geen specifiek gevoel over moet hebben, hooguit – zoals Jezus het zei – je andere wang toekeren. Dat is niet zoals de mens van nature in elkaar zit, want ons lichaam maakt ons met de adrenaline klaar om te vluchten of te vechten. Religie gaat hier tegenin en vraagt je lichaam en geest iets te doen wat niet in de natuur zit. Een behoorlijke opgaaf, maar wel het begin om te komen tot die universele wereld waar geen geweld meer is, mensen gelijk zijn en talenten - zonder restricties - tot bloei komen.

Haalbaar?

Ik moet er eigenlijk een groot vraagteken achterzetten, want in hoeverre is de mens in staat om het eigen ego opzij te zetten? Het leven te leiden zoals hij/zij dit prettig vindt, maar wel op een manier dat we houden van de mensen om ons heen, we niet oordelen of veroordelen en we ook geen enkele wijze agressief naar elkaar zijn. Een utopie ... of komen we enig moment zover?

Het zou een heel mooie wereld vormen, maar of het iets is wat haalbaar is of toch een utopie? De toekomst zal het leren….