Canada: excuses aan indiaanse oud kostschoolleerlingen
Denk je aan Amerika, dan denk je ook aan zijn oorspronkelijke bewoners de Indianen. Jarenlang werden ze onderdrukt en verjaagd. Hun culturele erfgoed werd taboe en het beleid was er op gericht de kinderen te assimileren. Daarom werden ze ontvoerd bij hun ouders vandaan en zagen ze deze vaak jaren niet. Het kontakt met hun familie werd wreed verbroken. De kinderen hadden een zwaar leven in de kostscholen waar ze geplaatst werden...
De Canadese regering heeft inmiddels (12 juni 2008) officieel zijn excuses aangeboden aan de indianenbevolking.
Dit excuses betrof vooral het beleid van de internaten destijds. Ongeveer 150.000 kinderen van Indiaanse afkomst werden gedwongen daar naartoe te gaan. Ze werden bij de ouders vandaan gehaald en daarmee ook uit hun cultuur. Het beleid was er op gericht om de indianen te assimileren in de blanke maatschappij. Alles wat maar herinnerde aan de Indiaanse cultuur was verboden.
Ceremonie
Het was een emotionele gebeurtenis. De plechtigheid werd gehouden in het Lagerhuis van Ottawa. Onder de aanwezigen bevonden zich leiders van Indianenorganisaties en daarnaast honderden oud leerlingen van de kostscholen. Premier Stephen Harper sprak zijn spijt uit over de gang van zaken in de kostscholen. Hij gaf toe dat kinderen hier niet alleen van hun culturele identiteit werden beroofd, maar dat ze ook geestelijk, lichamelijk en soms seksueel werden misbruikt.
Premier Harper zegt letterlijk:
„De regering erkent dat de gevolgen van het Indiaanse kostscholenbeleid enorm negatief waren, en dat dit beleid blijvende schade heeft toegebracht aan de Indiaanse cultuur, erfgoed en talen. De Canadese regering biedt haar oprechte verontschuldigingen aan en vraagt om vergeving van de indianenvolken voor de grove nalatigheid die hen is aangedaan. Het spijt ons.”
Beruchte internaten
De beruchte internaten werden in de negentiende eeuw opgericht. Met als doel 'het Indiaanse probleem' aan te pakken en te laten 'verdwijnen'. De Indiaan met zijn cultuur moest uitgebannen worden. Uiteindelijk waren er 130 van deze 'assimilatie-instituten'. In 1973 sloot de laatste school zijn deuren. Sindsdien werd steeds meer bekend wat er achter deze schoolmuren heeft afgespeeld. Al eerder erkende de Canadese staat dat het niet in de haak was en de naar schatting 80.000 oud-leerlingen hebben inmiddels te horen gekregen dat ze recht hebben op duizenden tot tienduizenden dollars aan schadevergoeding.
Optimistisch
De leiders van Indianenorganisaties zijn optimistisch over de toekomst. Zij zien het gemaakte excuus als een nieuw begin van de verhoudingen tussen de indianen en de bewoners van Canada. Dat meldde Phil Fontaine, hij is het opperhoofd van de Assembly of First Nations. Hij deed dit tijdens de historische toespraak tot het Lagerhuis. Normaal gesproken is dit recht alleen aan de leden voorbehouden. Trots op zijn afkomst en gehuld in een grote verentooi spreekt hij de wens uit dat dit huis zijn volk nooit meer als een 'indiaans probleem' zal beschouwen. Het zal er dan uitsluitend om gaan wie we zijn.
Het hoofd van de grootste organisatie van de Inuit (Eskomo's), Mary Simon, sprak het Canadese parlement toe
„Na geluisterd te hebben voel ik groot optimisme dat we vandaag het einde markeren van een donkere periode in onze gemeenschappelijke geschiedenis. Er is een nieuwe dag aangebroken, in het teken van verzoening.”
Tijdens de gehele plechtigheid kon alles buiten op grote schermen gevolgd worden. Ook bij meerdere leefgemeenschappen van de indianen kon via televisie de beelden gevolgd worden. De toeschouwers waren enthousiast en juigten na de uitspraak van het excuses door de Canadese regering. Daar werden traditionele drumdansen uitgevoerd en er werden oude indiaanse liederen gezongen. De toespraken werden emotioneel ontvangen door de vele toeschouwers. De tranen stroomden bij enkelen langs de wangen na het horen van het excuus.