Motieven voor vreemdgaan

Monique, 25-09-2016 22:25 #24
Vreemdgaan is altijd zwak en laf. Ik ben gehuwd en niet alles is pais en vree ook niet bij ons. De grasmat bij de buren ligt er beter bij. Maar als mijn man een ander wilt of verliefd wordt dan stel ik het op prijs dat hij eerst met mij kapt. En dan pas een andere relatie aan zou gaan. Ik zou mij vies voelen als hij eerst even gaat uittesten en proeven dan wikken/wegen en dan de keus maken. Ik zou mij dan tweede rang mens voelen. Als hij ermee zou komen is dat vreselijk, maar al bedrogen zijn zou ik nog erger vinden. En geloof mij ik maak de scheiding dan tot een gebeuren dat hij zou willen er nooit aan begonnen te zijn. Vindt hij een ander zonder enige intiem gebeuren en maakt het eerst bekend bij mij, blijf ik verslagen achter maar de zaken zullen dan ondanks de pijn rustig geregeld worden. Kiest hij voor bedrog maak ik hem t leven zo zuur mogelijk. Dus mijn tip eerst uitmaken met de 1 dan voor de ander gaan. De beste tip hier: vind je wat daar laat je wat oftewel bezint eer ge begint.

Leentje G., 15-09-2016 15:08 #23
An,
Je begrijpt het niet. Wij hebben heel veel gebabbeld ook, en tussen zijn vrouw en hem ging het slecht. Ze hadden zelfs besloten te scheiden. En hij blijft ook naar me terug komen wanneer ik er om vraag. Dat wil wel wat zeggen, niet? Hij kwam bij mij omdat ik hem begrijp en zij niet. Ik ben ervan overtuigd dat hij bij mij veel gelukkiger wordt. Hij heeft me in een mailtje geschreven dat ik het mooiste was dat hem ooit is overkomen. True love… Ik vergelijk alle mannen met hem en niemand kan tippen aan deze lieve, mooie ambitieuze man.

An, 15-09-2016 09:43 #22
Leentje G. Wie denkt jij wel niet dat je bent om zo te blijven stoken in een relatie tussen 2 mensen die het zijn blijven proberen.ondanks dat jij je er meerdere keren tussen hebt proberen te wurmen? Deze man houd ws van zijn vrouw en kwam bij jou misschien voor de lusten, en niet je 'inhoud'. Als je echt van deze man houd.toon je respect dat hij voor zijn gezin wil knokken. Let it be!

Leentje G., 14-09-2016 13:20 #21
Ik heb anderhalf jaar een affaire gehad met een getrouwd man. Zijn huwelijk zat in het slop en dreigde op de klippen te lopen. Zelf was ik ook getrouwd, ben mama van 3 jonge kindjes. Mijn man is op berichten gebotst van/naar mijn minnaar. Hij wilde ons huwelijk nog een kans geven, ik heb dat dus ook geprobeerd. Maar na een paar weken was de drang toch te sterk en miste ik mijn minnaar. Mijn huwelijk was niet slecht, maar er was ook geen passie meer, het wérkte gewoon niet meer. Ik nam terug contact op met mijn minnaar, en dat betekende uiteraard ook het eind van mijn huwelijk. Hij was nog steeds getrouwd, ze probeerden het wel, probeerden relatieterapie en zo, maar ik zat daar toch steeds tussen, zodat hij onmogelijk de draad met zijn vrouw weer kon oppakken. Ze stevenden dus ook regelrecht op een echtscheiding af. Ik was er dus van overtuigd dat ik uiteindelijk, na anderhalf jaar wachten, toch mijn happy ending zou krijgen. Die man is namelijk mijn droomman. We werken samen, hij heeft een hogere functie dan ik en ik kijk enorm naar hem op. Ik wil geen andere man dan hij. Maar, hun echtscheiding werd afgeblazen en hij besloot bij zijn gezin te blijven! Hij wou het opnieuw proberen met zijn vrouw en hun kroost bijeen houden. Zij weet van mij en besloot dat een plaats te geven (gezien hun slechte periode) en hem te vergeven. Maar ik kan hem niet loslaten! Hij vroeg me wel hem verder geen berichten meer te sturen, maar het was sterker dan mezelf. Ik ben hem blijven lieve berichtjes sturen, en uiteindelijk bezweek hij en stuurde hij terug. Na zijn gezinsvakantie, wat hun verzoeningsvakantie had moeten zijn, wist ik hem toch weer te strikken zodat hij naar me toe zou komen. En inderdaad, ik weet zeker dat hij van mij houdt want hij is me komen opzoeken en we hebben heerlijk gevreeën zoals voorheen. Ik stuurde hem daags nadien een mailtje om hem duidelijk te maken hoeveel dat voor mij betekende. Maar die mail werd onderschept door zijn vrouw. Zij was razend en heeft me bedreigd als stalkster aan te geven bij onze baas! Nu heeft mijn minnaar alle contact met mij verbroken, op wat werkgerelateerde communicatie na, en ik weet me geen raad. Ik hoop dat zijn vrouw na zijn nieuwe bedrog, hem alsnog aan de deur zet! Ik vergelijk alle mannen met hem, ik wil alleen maar hem en ik wil alleen maar hem kussen! Liever 2 uurtjes met hem alleen dan 2 weken te kunnen doen wat ik wil… Ik begrijp hem veel beter dan zijn vrouw, wij zijn een beetje hetzelfde… Tips iemand om mijn soulmate voor me te winnen?

Nanny, 31-01-2016 04:03 #20
Alle redenen hier genoemd zijn geen legitieme redenen vreemd te gaan. Zeker ook niet als je partner zo ziek is dat geslachtsgemeenschap voor langere tijd niet mogelijk is. Het is verraad als je iemand die zwak ziek en misselijk is voor langere tijd zo nog een messteek in de rug geeft. Die persoon heeft niet voor ziekte gekozen en de trouwbelofte luidt; tot de dood ons scheidt trouw zijn aan elkaar. Je kunt je partners besmetten met geslachtsziekten. Zelfs met een condoom om is besmettingsgevaar niet gegarandeerd. 1 van de bedrogen partners, ook de partner met wie men vreemd gaat, wordt bedrogen, kan in een emotionele crisis terecht komen door het verraad. Het zelfvertrouwen kan een deuk oplopen omdat de partner die vreemd gaat niet de problemen uitpraatte maar gewoon zijn/haar gang met een derde gaat. Ik heb de gevolgen om me heen gezien en ze zijn voor mannen en vrouwen die bedrogen zijn net zo ellendig. Het kan jaren, zo niet een levenlang nagalmen in de gedachtegang van de bedrogene en zijn/haar nieuwe partnerkeuze negatief beinvloeden omdat de nieuwe partner vaak moet boeten voor de ontrouw van de vorige partner. Geheid dat die nieuwe relatie snel onder druk komt te staan en het slagen van de relatie al snel op losse schroeven staat. Ben zelf ook bedrogen in 2 relaties en in de laatste relatie ben ik bijna definitief geknakt, Het is 5 jaar geleden en laat nog altijd geen enkele man meer dichtbij komen die belangstelling toont. In totaal ben ik 4 keer bedrogen. En had er een geslachtsziekte aan overgehouden. Gelukkig na een kuur vrij van de bacteriele infectie, Heel vernederend als je als trouwe partner op zoveel manieren moet boeten voor de zonden van de ontrouwe partner.

Geertje, 19-11-2013 22:39 #19
Man 37 jaar. vriendin heeft me laten zitten. samen een schat van een zoontje van 6 jaar. huis gekocht 8 maanden geleden… ze woont nu bij diene kerel dat al jaren een minnaar was… moet nu dag en nacht gaan werken om niet in de schulden te geraken… en nu? hoe geraak je uit zoiets uit? en waar moet ik dat exrta werk allemaal vinden? wanneer moet ik mijn ventje dan nog zien…? hoe ga ik nu alles financieel moeten rond krijgen?

Sander, 27-12-2012 02:12 #18
Wat een ontzettend generaliserend artikel is dit. Het begin goed, ik las het geboeid. Maar toen ik de opsomming zag wat de redenen zijn dat mannen en vrouwen vreemdgaan haakte ik af. Wat een klinkklare onzin.
Ik ben vreemdgegaan een jaar geleden, en dit heeft nogal wat implicaties gehad binnen mijn directe en indirecte gezinsleven. Ik hoopte hier wat diepgang te kunnen vinden, maar nu ik zie dat het idee over wat een man is, en wat een vrouw is binnen deze redactie niet veel verder gaat dan hoe daarover werd gedacht in de 50s ben ik toch wel erg teleurgesteld.
Ik zie dat er een hoop reacties zijn van andere mensen, die zitten hier blijkbaar niet mee. Misschien ben ik wel erg modern. Wellicht is het feit dat ik veel huishouden doe, en me daarin miskent voel, of dat ik denk dat mijn partner mij voor lief neemt wel niet van de 21e eeuw, maar van de 22e. Ik vermoed dat mijn reactie weg-ge-redactiet zal worden. Dat zou dan ook een bevestiging zijn van mijn schrijven.

Earlymorning, 16-10-2012 14:34 #17
Ik ben een vrouw van einde 30, getrouwd, heb een kind. Mijn huwelijk is de geboorte van mijn kind heel erg verslechterd. Volgens mijn man kan ik niets goeds doen, ben tot niets in staat, kan mijn leven niet organiseren, draag geen mooie kleren (hij is fan van hoerenkledij en ik niet) enz. Daarenboven deed ik belachelijk toen ik zwanger was, had namelijk een ernstige vorm van bekkenbodeminstabiliteit door een dwarsliggende baby, en kon nauwelijks lopen. Hij is heel opvliegend van karakter, altijd opgejaagd, altijd afgevend op iedereen. En hij projecteert alles op mij, wat hij zelf doet, doe ik volgens hem. Deze situatie houdt al 6 jaar aan, en ik lijd daar heel zwaar onder. Vorig jaar in de lente heb ik besloten om mij van hem af te schermen en proberen gelukkig te zijn door mij op mijn kind te concentreren. Dit hielp wel tot ik op een bepaald ogenblik, geheel onverwacht een man heb ontmoet, die de liefde van mijn leven zou kunnen zijn. Sinds een poosje hebben we heel intensief contact via het internet, we wisselen heel veel van gedachten en zijn heel close geworden. We denken hetzelfde over heel veel dingen, voelen mekaar goed aan, wat niet kan gezegd worden over mij en mijn man. Hij is echter ook getrouwd en wil het vertrouwen van zijn vrouw niet kwijtspelen, wat ik wel kan begrijpen. Ook al vind ik het wel raar dat hij desondanks soms uren met mij aan de lijn is, en kan het niet goed plaatsen. Ik ken zijn vrouw ook, en het is mij altijd al opgevallen dat als zijn vrouw erbij is, zegt hij nauwelijks iets of helemaal niets, en anders is hij een waterval van woorden. Hetzelfde geldt voor zijn kinderen, ze gedragen zich heel erg gesloten in het bijzijn van hun moeder. Ik heb dan uit respect ook gezegd tegen hem dat ik zijn leven niet wil kapotmaken, maar als ik alleen aan mijn geluk zou denken, zou ik zonder twijfel vreemdgaan met hem. Ik wil graag nog eens gelukkig zijn.

Desi, 17-05-2012 15:09 #16
Oh nee… Wat heb ik gedaan?!

Momenteel 3 jaar samenwonend. We kennen elkaar wel langer (5 jaar). Zelf vind ik het heel snel gegaan, dat samenwonen. Maar het voelt/voelde nooit verkeerd en mijn vriend was heel blij met mij en ons relatie. Ik krijg steeds verhalen te horen van gezamenlijke vrienden over de tijd dat mijn vriend openlijk over mij aan het fantaseren was. Hij vertelde over mij, hoe mooi hij mij vond en hoe verliefd hij was. Erg vleiend allemaal.

Ik hou ook echt van hem en droom van een toekomst samen. Ik vind (bijna :P) alles aan hem mooi, schattig en heerlijk! Hij staat altijd voor me klaar op emotioneel vlak. Op seksueel vlak zijn wij van 3-4x p/w stomende sex naar 1x (zelden 2x) p/w sex. Hij is hier meer dan tevreden mee. En ik ben de helft van de tijd een hitsig tikkende bom!

Na vele gesprekken leek het mij verstandig om onze sex leven te accepteren en hem te accepteren voor wie hij is. Maar WAAROM nog steeds dat sterk gevoel om vreemd te gaan? WAAROM vind ik het ZO moeilijk om andere mannen aandacht te weerstaan? Ik ben ZOOO tegen vreemdgaan en nu ben ik zelf vreemdgegaan… Met een vriend die al ongeveer 1, 5 jaar bij ons inwoont.

Ineens was er een sterke lichamelijk aantrekkingskracht. Nee niet ineens, maar ik kon/wilde het ineens niet meer negeren. Het gebeurde de dag ná een avondje flirten. Daarom ben ik zo boos op mezelf ik had genoeg tijd om te bedenken, dat ik echt fout bezig was. Het geflirt, de spanning, het voorspel voelde extreem lekker. Maar zodra het op het echte daad kwam, voelde het zooo verkeerd. Niet te bedenken direct na het vreemdgaan. Kotsmisselijk ben ik van mezelf. Hoe heb ik mijn vriend zo kunnen bedriegen.

Nu twijfel ik of ik het moet vertellen. Ooit zij hij dat hij het niet zou willen weten, als ik vreemd ga. En die ene keer dat ik bekende te hebben geflirt, zei hij dat ik gewoon van mijn schuldgevoel af wilde (waarschijnlijk had hij daar ook gelijk). Ik weet voor de 99, 99% dat hij het zal uitmaken. En ik weet voor de 110% zeker dat het hem helemaal kapot zou maken. Aan de andere kant verdien ik alle ellende en consequenties van mijn actie.

Tip voor de mensen die twijfelen over vreemdgaan… Als je weet dat je verder wilt met je partner gewoon NIET doen. Het is alle ellende niet waard… :'(

Dûh, 09-02-2012 14:01 #15
Er is geen vreemdgaan, alleen een loochenen van jezelf door niet te gaan.

Wat vreemdgaan wordt genoemd is meestal - de drift van de geslachtelijke liefde daargelaten - hoop op genezing van de (emotionele) pijn die gevoeld wordt in het gebrek aan vrijheid en mogelijkheid van zelfontwikkeling. Een hoop zichzelf te hervinden in en te ontwikkelen met anderen.

Wat vreemdgaan wordt genoemd is dus nooit verraad!

Alie, 07-01-2012 01:43 #14
Mijn man en ik zijn beide vreemdgegaan. We weten het van elkaar en hebben er samen over gepraat, en omdat we samen een kindje hebben zou ik graag nog samen verder willen. Maar mijn man wil dat niet. Wat ik zo opmerkelijk vind aan zijn gedrag is dat hij zo ontzettend boos blijft. Hierdoor lijkt het alsof wat ik gedaan heb erger is dan wat hij gedaan heeft, terwijl dat niet zo is. Hij is ongeveer 1 jaar geleden begonnen met vreemdgaan (dit wist ik toen nog niet) en door het gebrek aandacht en seks ben ik een half jaar later ook vreemdgegaan. Hiermee wil ik mijn gedrag niet goed praten, want het is in mijn ogen net zo erg, maar ik kan er niet bij dat mijn man bozer op mij is als ik op hem. Ik heb hem verteld dat ik het hem zou kunnen vergeven, maar hij zegt dat hij dat niet kan. Hij wil niet meer bij mij in huis zijn, en zoekt nu zelf een huis, want hij wil rustig kunnen nadenken over wat hij wil. Zou het helpen als we samen of hij alleen hulp gaan zoeken of moet ik hem eerst zijn eigen gang laten gaan?

Roel, 19-11-2011 05:30 #13
Ik ben al meer dan 40 jaar getrouwd en 2 jaar gepensioneerd.Kinderen al in de 30 en uithuis. Mijn vrouw is depressief en heeft nergens zin in terwijl we vroeger toen ik nog werkte elk jaar een grote buitenlandse reis maakte nu doet ze de hele dag niets en wil ook nergens naartoe.Begin dit jaar heb ik een reeds lang geplande reis gemaakt samen met mijn neef op de terugweg hebben we in een land 1 week tussenstop gemaakt en daar heb ik een vrouw leren kennen waar ik via internet nog steeds contact mee heb.Door onwetendheid hoe facebook werkt kwamen mijn kinderen er al vlot achter dat ik kennis met die buitenlandse vrouw had, nu weet mijn vrouw het ook maar al met al zit ik er niet mee ik wil zelfs weer een maandje naar haar toe maar dat houden ze tegen met de nodige bedreigingen.Eindelijk ben ik 65+en gepensioneerd met een vet pensioen, zorg voor mijn geestelijke zieke vrouw. die er elke dag als een zomby bij zit en dat gewenste maandje vacantie wordt me onthouden op straffe van scheiding.Wat moet ik doen?

Geli, 18-11-2011 15:21 #12
De motieven van mijn vriend kan ik niet zo goed plaatsen, de seks was (is) goed. Alleen heeft hij veel schulden, en de stress die wij ervoor hadden was hem teveel. Nu heeft hij mij twee weken continu gebeld, sms'jes geschreven en mij gesmeekt of hij terug kon komen. Aangezien wij (ik )pas een huis gekocht hebben en ik niet uitgekomen was met het geld, heb ik hem dan ook terug gepakt. Alleen heb ik het gevoel dat ik iets verkeerd gedaan heb, alleen hou ik heel veel van hem maar of dat nu nog genoeg is?

Mark, 18-09-2011 08:35 #11
Ik ben een vreemdganger maar hou erg veel van me vriendin die me betrapte wat een grote schok voor haar was. Meteen alles met die scharel afgesloten en me vriendin alles eerlijk verteld voor zo ver dat nog ging ze was boos en verdrietig en wil rust hebben. Zelf deed ik het alleen maar voor de sex een afleiding voor me bindings angst en een spanning die ik zocht. Nu wil ik alles doen om haar te laten zien dat zei de ware is en verder met haar wil, als ze dat nog ziet zitten.
ik heb er zo'n spijt van dit was niet de bedoeling om haar zo te kwetsen en mee te nemen in mijn problemen. Om het weer goed te maken en te laten zien dat het me spijt wil ik naar een relatie therapie gaan maar dat is nu te vroeg. Zelf krijg ik nu hulp bij me problemen en gaat het beter met me. Hoe kan ik haar steunen en laten dat ik spijt heb?

Minou, 11-08-2011 10:56 #10
Ik ben 23 en nog maar net iets meer dan een jaar getrouwd, alles zat altijd goed. Tot ik hoorde dat ik ontvruchtbaar ben, ik voel me niet vrouwelijk en betrap me er continue op dat ik bewust zit te flirten in de hoop op meer… Mijn man is een super lieve man, maar hij begrijpt me niet… Ik voel me hier in aardig eenzaam… Ik heb sterk het gevoel dat ik zijn leven heb verpest… Ik weet alleen niet wat ik moet doen, ik wil gewoon weer zijn hoe ik was… Zal het me helpen om weer vrouwelijk te voelen als ik vreemd zou gaan?

Bb, 27-06-2011 18:20 #9
Ik ben een jongen van 19 jaar, en heb al drie jaar een relatie met een meisje. Dit is een relatie die moeizaam begon (beide een keer vreemdgegaan ed) echter later werd dit beter beter en beter. Nu heb ik alleen een probleem. Ik vind met vriendin nog hartstikke leuk en mis niks. Alleen afgelopen paar weken voel ik me steeds meer aangetrokken door de beste vriendin van mijn vriendin, die overigens ook een relatie heeft met een vriend van mij. Eerst was het beetje dansen, en dat werd steeds intiemer. Zaterdag was er zelfs een vluchtige soort van kus. En nu denk ik dus best veel aan haar, en krijg ik een gevoel van spanning als ik daar aan denk. Wat moet ik doen?

Ls, 04-05-2011 00:39 #8
Ik ben een vrouw die sinds kort vreemd gaat terwijl wij een huwelijk hadden waar ik mezelf in kon zijn en me prettig voelde in ons huwelijk.
Maar mijn man is in de gevangenis terecht gekomen en ik ben meer dan 2 jaar alleen.
Heb eerst alles voor hem geregeld en het nodige gedaan om alles door te laten gaan en te kunnen blijven betalen en ben alle zorgen zo zat geworden en ging me eenzaam en verlaten voelen.
Heb geen gevoel van vrouw zijn en vlieg elke maand naar hem toe om hem te bezoeken omdat hij in het buitenland vast zit.
Daar kunnen we elkaar niet eens aanraken en zien elkaar achter glas, ons hele leven is veranderd en verwijderd en ik had behoefte aan genegenheid en aandacht n sex.
Dit heb ik bij iemand kunnen vinden en we voelen ons heerlijk op het moment van samenzijn maar ik we willen het wel op een sexrelatie houden en niet meer.
Toch voelen we geegenheid voor elkaar en smsen en chatten dagelijks en verlangen naar elkaar.
Ik weet niet hoe alles gaat lopen, ik wil nog steeds met mijn man verder en samen kunnen zijn maar ondertussen zoek ik de genegenheid bij een ander, wat kan ik anders en hoe wil ik me anders nog vrouw kunnen voelen en de kracht behouden om alles vol te blijven houden?
Veel mensen kunnen hier niet mee omgaan en snappen hier niets van, ik heb mijn man gezegd dat ik mijn leven op aan het pakken ben en dat ik ook maar mens ben.
Hij wil het niet horen als ik het met een ander doet maar als hij thuis komt denk ik dat ik hem wel vertel dat ik vreemd ben geweest om niet met een leugen verder te hoeven gaan. Waar doe ik goed aan en wat is het beste in zo'n situatie?
We hebben niet eens samen kinderen van elkaar maar wel allebei kinderen uit ons eerste huwelijk en ook kleinkinderen, dus ik wil het gezin zoveel mogelijk bij elkaar houden maar anderzijds geniet ik momenteel van mijn leven en dat doet me ook goed.
Mijn leven is echt in alle opzichten gigantische veranderd en heb wel 20 stappen terug moeten doen met alles.
Wij zijn dit jaar 17 jaar getrouwd en 18 jaar samen, hoe kan ik dit alles oplossen? Reactie infoteur, 05-05-2011
Beste Ls,

Ik denk dat jij je al heel erg opgelucht voelt door hier even je hart te luchten, klopt dat? Als ik het allemaal zo lees, krijg ik heel sterk de indruk dat je een hele sterke vrouw bent wiens leven radicaal verandert is zonder daar enige inbreng in te hebben gehad en dat je behalve een sterke vrouw, ook een mens bent. Een mens met gevoelens. Wat het allemala nog zwaarder voor je maakt is dat je man in het buitenland vast zit. Niet alleen je man word gestraft, jij ook.
Beste Ls, ik weet niet waar je goed aan doet: dat je eerlijk je man wil vertellen wat er is gebeurt pleit voor je. Als je man vrij komt zullen er een hoop (heftige) emoties vrijkomen. Gun elkaar even een moment om op adem te komen en ga vervolgens een eerlijk gesprek aan. Bedenk van te voren hoe je man kan/gaat reageren en bedenk hoe jij op de reacties van je man kan gaan reageren.

Beste Ls, ik wil je heel graag heel veel sterkte toewensen en jullie samen het beste voor de toekomst toewensen!

Met vriendelijke groet, Roberta

Aj, 10-04-2011 07:41 #7
Ik heb te maken gekregen met mijn vrouw die toegaf vreemd te zijn gegaan met m'n zogenoemde beste vriend en dat dit al 2 maanden speelde. Mijn gevoel was al enigzins aan het twijfelen hoe de 2 met elkaar om gingen (erg amicaal) Nu hebben ik en m'n vrouw daar regelmatig woorden over gehad en ik had voor me gevoel dat ik me niet moest aanstellen ik kom mijn vrouw toch immers vertrouwen. Niet dus. Na een moment dat ik bij m'n zogenaamde vriend op de koffie ging zag ik m'n vrouws fiets bij hem in de tuin staan! en vroeg wat er aan de hand was, gewoon thee drinken werd mij gezegd, mijn zogenaamde 'vriend' gaf zelf aan dat hij niks met m'n vrouw had. Een dag later kwam m'n vrouw toch er voor uit. Woedend was ik, probeer het nu een plekje te geven maar blijkt toch moeilijker dan verwacht. Ik hou nog steeds heel veel van haar maar ze geeft zelf aan dat de verliefdheid kriebels naar mij toe nog niet terug zijn. Wat moet ik nu? Ik hou nog steeds zielsveel van haar en wil haar niet verliezen, we hebben 3 schatten van kids. Ben bang dat ik als we van mekaar af zouden gaan het leven voor mij gaat ophouden. Reactie infoteur, 28-04-2011
Beste Aj,

Het verraad is dubbel: niet alleen je vrouw, maar ook je beste vriend hebben je verraden. Ik ga er van uit dat het contact tussen je vrouw en je beste vriend voorgoed verbroken zijn, zodat jij en je vrouw kunnen gaan werken aan het verwerkingsproces? Een aantal artikelen die daarbij van nut kunnen zijn:
http://mens-en-samenleving.infonu.nl/man-en-vrouw/52257-vreemdgaan-ontlading-tijdens-het-verwerkingsproces.html
http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/relatie-en-huwelijk/51981-ontdekken-vreemdgaan-emotionele-uitbarsting.html
http://mens-en-samenleving.infonu.nl/man-en-vrouw/52089-vreemdgaan-ontdekt-wanneer-blijf-je-bij-elkaar.html
http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/relatie-en-huwelijk/52131-verwerking-vreemdgaan.html

Beste Aj, ik wil je heel graag heel veel sterkte toewensen!

Met vriendelijke groet, Roberta

Ik, 28-09-2010 12:24 #6
En ik ben dus zo'n vreemdganger. ik ben verliefd geworden op een ander, zijn beste vriend nog wel. een heleboel punten van die hierboven genoemd zijn (de eerste 11 redenen), daar voldoe ik aan, zeg maar. we hebben geprobeerd te praten, te veranderen, maar als het al lukt, dan is het maar voor even. en nu blijk ik ook nog eens zwanger te zijn… mijn eigen partner weet het nog niet, die ander wel al. heel warrig allemaal, maar zo voel ik het ook op het moment. ik denk dat ik niets (of nog maar heel erg weinig) voor mijn partner voel, maar ik durf de stap (nog) niet te nemen. daarnaast hebben we ook al een kindje, een koophuis, een zaak, en ik zou niet weten waar ik naar toe zou moeten met een kindje van 1,5 jaar. Daarnaast heb ik ook geen werk, dus geen inkomen. Ik weet het allemaal even niet meer. Die andere man wil mij heel graag als zijn partner, hij is al jaren gek van me. Maar ik weet het dus even niet meer. Twijfels, schuldgevoel, verdriet, liefde, geen-liefde, hormonen… Kortom, help! Reactie infoteur, 05-10-2010
Beste Ik,

Je zit in een behoorlijk ingewikkelde situatie! Wie is de vader van het ongeboren kindje? Je eigen partner of zijn beste vriend? Misschien kan dat hekpen bij het nemen van een beslisisng, als je al een beslisisng wil nemen.

Ik denk dat het een hele goede voor je is om de special te lezen over problemen binnen relaties en huwelijk: Te goed om te scheiden, te slecht om te blijven:

http://roberta.infoteur.nl/specials/huwelijk-en-relatie.html

Je zit nu waarschijnlijk met zoveel vragen, en er komen zoveel dingen op je af doordat je verliefd bent op een ander, doordat je een kind samen hebt met je huidige partner, doordat je nu zwanger bent, doordat je geen inkomsten hebt, doordat jullie samen een koophuis hebben en een zaak en enz. Probeer door het lezen van bovenstaande special alles op een rijtje te zetten, in alle rust en gun jezelf ook de tijd om alles rustig op een rijtje te zetten. Pak desnoods een vel papier en een pen en zet de voordelen tegen de nadelen naast elkaar. Alle twijfels en feiten zwart op wit zien op een vel papier kan zeer verhelderend werken en kan als een duidelijk overzicht dienen: je ziet in een oogopslag waar je aan toe bent en hoe je er voor staat in het leven.

Beste Ik, ik wil je heel graag het allerbeste toewensen in deze moeilijke en verwarrende periode in je leven!

Met vriendelijke groet, Roberta

Nikita1968 (infoteur), 05-02-2010 19:34 #5
Het belangrijkste motief waarom een mens zou kunnen vreemdgaan is, weinig of geen aandacht, geen wederzijds respect, geen tijd voor een goed gesprek, naast elkaar leven, zoals broer en zus…
Een vrouw heeft vooral een lief en vriendelijk woord nodig, een warme knuffel, het gevoel krijgen van nog graag gezien te worden.
Een man is hier heel anders in, staat hier niet zo bij stil, gaat werken, komt thuis, kruipt in zijn zeteltje, kijkt tv… Reactie infoteur, 09-02-2010
Beste Nikita,

Ik vind het heel erg mooi dat je schrijft: "zou kunnen vreemdgaan, " en daar heb je helemaal gelijk in: vreemdgaan is een keuze! Hoe saai je relatie ook mag lijken, hoe groot de sleur, wat je met deze saaiheid of sleur gaat doen binnen je relatie is een keus. Een "makkelijke" keus is door vreemd te gaan, met al het bedrog en gelieg van dien, om maar niet te spreken hoe vreselijk vernederend het moet zijn voor de trouwe partner…
Een "moeiijke" keus is om te vechten voor je relatie. Verwen je partner, verras je partner eens, blaas nieuw leven in de relatie, zorg dat de sleur geen grip krijgt! Verdiep je eens in de sekse verschillen, mannen moeten na een dag werken bij thuiskomst echt een half uur met rust worden gelaten, ze moeten zich opladen voordat ze de aandacht bij hun partner kunnen leggen. Behalve als je hem eens verrast bij thuiskomst!

Beste Nikita, heel hartelijk dank voor je bijdrage!

Met vriendelijke groet, Roberta

Roberta (infoteur), 04-02-2010 14:17 #4
Beste HELP,
Hier nog een link waarvan ik van harte hoop dat je er iets aan hebt:
http://www.ikvader.nl/redactie_ikvader_nl/blog/als_je_zwangere_vrouw_vreemd_gaat
Helemaal toegepast aan jou situatie, er zal een hoop herkenning zijn. Ook zullen de ervaringen van de andere (toekomstige) vaders voor jou behalve een grote steun ook waardevolle informatie zijn.
Met vriendelijke groet, Roberta

Help!!, 03-02-2010 15:13 #3
Mijn vriendin is nu 15 weken zwanger en het is echt een heel ander persoon geworden. Ze is vreemdgegaan, dat heeft ze toegegeven. Er staat hierboven: "Intimiteit: Bang zijn voor intimiteit kan tot een vlucht in de armen van een ander lijden. Teveel intimiteit in een keer kan angst veroorzaken. Zijn er kinderen op komst?"

Dit dus in combinatie met een overvloed aan hormonen… afkeer tegen mij dus. Ik weet echt niet meer wat ik moet doen. ik probeer lief te doen. afstandelijk. boos. verdrietig. niks werkt! HELP!

Ik hoop dat dit overgaat binnenkort want ik hou dit echt niet lang meer vol…

Kan iemand mij een advies geven?! Reactie infoteur, 04-02-2010
Beste HELP!

Wat een afschuwelijke situatie moet dit zijn! Hoe ben je er achter gekomen dat je vriendin is vreemdgegaan? Tijdens een gesprek? Misschien is het voeren van nog een gesprek samen met je zwangere vriendin noodzakelijk om rustig alle zaken op een rijtje te zetten.

Dat je zwangere vriendin vreemdgaat hoor je slechts zelden, er heerst nog een ware taboe over dit onderwerp. Het is dan ook bijzonder moeilijk om advies te geven!

Wel kan ik je enige links doorgeven die ik op het internet vond over dit onderwerp, ik hoop van ganser harte dat je er iets aan hebt!

http://www.heinpragt.com/interactie/question.php?nr=178

http://mienanoniem.punt.nl/

Verder lijkt het me nuttig voor je om de volgende artikelen eens te lezen zodat je alles rustig op een rijtje kan zetten:

http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/relatie-en-huwelijk/35235-wat-als-je-partner-is-vreemdgegaan.html

http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/relatie-en-huwelijk/35260-hoe-verwerk-je-overspel.html

Luister naar je hart en handel met verstand! Ik hoop dat jullie samen er uit kunnen komen, bedenk altijd: handel in belang van het ongeboren kind!

Beste Help, ik wil je ongelooflijk veel succes toewensen. Misschien is relatietherapie en de seksuoloog en/of psycholoog nog een optie voor jullie?

Met vriendelijke groet, Roberta

Radeloss, 05-12-2009 14:15 #2
Mijn vriendin wilde nooit vrijen en anders met moeite, zo stil mogelijk, zo snel mogelijk, zo donker mogelijk, slaapkleren aan, snel in bed liggen en dan slapen, gadver zeggen als ik klaar gekomen ben, en zo kan ik nog doorgaan, dit duurde ca. 10 jaar, nu ik vreemdgegaan, betrapt door haar, en nu wil ze het redden en geeft toe dat het bovenstaande klopt, is het mogelijk dat zij dan iets achterhoudt of hield? of zelf iets gedaan heeft wat niet, wie weet raad?! Reactie infoteur, 10-12-2009
Beste Radeloos,

Wat een afschuwelijke situatie!

Is het misschien mogelijk dat je vriendin ooit is misbruikt…? Seksueel misbruikt? Of gewoon echt heel extreem verlegen is, door bijvoorbeeld een zeer Christelijke opvoeding, op het gebeid van de gemeenschap?

Ik zou je dolgraag raad willen geven, maar volgens mij moeten jullie samen eens heel rustig en in alle openhartigheid gaan praten met elkaar! Ik wil jou en je vriendin heel veel succes en sterkte toewensen!

Met vriendelijke groet, Roberta

Duivel, 23-03-2009 12:56 #1
Als ik dit lees bekruipt me het gevoel dat ik perse wil weten of het zo is dat mijn man een ander heeft. Waarom, hij wil scheiden heeft hij gezegt. Maar voor mijn eigen gemoedsrust, dat ik het van begin af aan goed gevoeld heb. Reactie infoteur, 24-03-2009
Beste Duivel,
Als er aanwijzingen zijn dat je man inderdaad vreemd gaat, zou je die aanwijzingen kunnen nagaan. Als de behoefte echt aanwezig is om te weten wat de precieze reden is waarom je man wil scheiden, daar heb je trouwens ook het recht op, zou ik eens rustig met hem om de tafel gaan zitten om een eerlijk en openhartig gesprek met hem te hebben. Natuurlijk is dat veel beter voor je gemoedsrust.
Aan de andere kant, wil je het allemaal echt weten? De klap kan harder aankomen dan dat je ooit van mogelijk hebt gehouden!
Het vrouwelijk instinct is een heel bijzonder iets, meestal als vrouwen vermoeden dat hun partner vreemd gaat, hebben ze vrijwel altijd gelijk!
Beste Duivel, ik wens je heel veel sterkte toe in deze moeilijke periode!
Met vriendelijke groet, Roberta

• Plaats zelf een reactie, vraag of opmerking bij dit artikel…