Kabbala principes: Kabbala-God / Kabbala-trap

God is het oerbestaan dat al het bestaan voortbrengt, zo formuleert Maimonides God. Chassidisme noemt dit oerbestaan 'Atzmoet' van het woord 'etzem' dat essentie betekent. God is het ware bestaan waarvan al het andere bestaan afhankelijk is. Ook aandacht in dit artikel voor de ladder van Jakob. In de Kabbala vertegenwoordigt de ladder (soelam), de ladder van de werelden – de verbinding tussen God en onze fysieke wereld. De mens kan stijgen (van bovenaf kijken) en dalen.

Kabbala – God

ons bestaan geheel afhankelijk van God

Omdat God wil dat we bestaan, bestaan we. Daarom schept God constant. Zou Hij één enkel moment niet scheppen dan houdt ons bestaan op.

Gods bestaan onafhankelijk

Gods bestaan is van niets afhankelijk. Hij kent geen begin en geen einde. Hij was, is en zal altijd zijn.

God is Eén

God kan op geen enkele wijze gedefinieerd worden. God is onlichamelijk en kent geen emoties. Niets lijkt op Hem. God is Eén. Dit houdt in dat alleen God bestaat en verder niets. God is alles en overal.

Atzmoet

Gods bestaan (Atzmoet) is noch geopenbaard noch verborgen. Niemand kan God bevatten. Het oerbestaan is niet te definiëren.

God als Schepper

God kan vanuit het niets scheppen. Dit is iets wat geen enkel schepsel kan omdat hij afhankelijk is van God. De essentie van God manifesteert zich in de fysieke wereld. De oneindige aard van God manifesteert zich ook in de fysieke wereld door het scheppen van diversiteit zonder grens.

ketting

Seder Hisjtalsjloet is de ketting volgorde van schepping. Er zijn hogere en lagere werelden. In de hogere werelden is God meer aanwezig en minder verborgen dan in de lagere werelden (waarin wij leven – de laagste wereld). In het Hebreeuws is wereld 'olam'. Dat is verbonden met het woord 'helem' (geheimhouding). In de hogere wereld koesteren de wezens zich constant in het Oneindige Licht (Or Ein Sof). In onze fysieke wereld is God het meest verborgen. Alle werelden opereren echter binnen spirituele en fysieke grenzen. Nergens is chaos.

Kabbala – ladder

Jakob en de ladder

Wanneer Jakob Israël verlaat om naar zijn oom Laban te gaan rust hij op de plek van de toekomstige Tempel. Hij valt in slaap en droomt over een ladder waarop engelen stijgen en dalen. De stijgende engelen vergezellen Jakob in Israël en de dalende engelen vergezellen Jakob op zijn reis.

Kabbalistisch

De ladder vertegenwoordigt de ladder van de werelden, de Seder Hisjtalsjloet. Het is de verbinding tussen God en de fysieke wereld. De mens kan stijgen of dalen. Het doel van het stijgen is om van bovenaf waar te nemen. Het doel van dalen is het doel in de schepping te verwezenlijken. Beide zijn noodzakelijk.

gebed

Het stijgen en dalen op de ladder noemen we het gebed. Op het basale niveau vraagt de mens in zijn gebed aan God om behoeften. Op Kabbalistisch niveau verbindt de ziel zich met Zijn bron om het te zuiveren. Door te stijgen verfijnt de mens zijn karakter en begrijpt hij het doel van de schepping. Zo leert hij God 'kennen', lief te hebben en te vrezen.

De mens staat op het kruispunt van de schepping: zijn lichaam is van aarde gemaakt en God blies er de ziel in. De mens belichaamt zowel hemel als aarde. In het dagelijks leven wordt de mens daar tussen heen en weer geslingerd. Door gebed verheft de mens zich naar de hogere werelden. Bij intens gebed wil de ziel de aarde verlaten omdat de materialistische wereld bijna een grap lijkt. De ziel staat vol ontzag voor God. Een diepere kennis van de hogere rijken leidt tot een rijkere betrokkenheid in onze wereld en om deze tot een woonplaats voor God te maken. Daarom moet de ziel weer afdalen: transformatie van de fysieke duisternis in spiritueel licht en van bitter in zoet. Door te mediteren wordt de mens gevoelig voor de Shechina (Goddelijke Aanwezigheid), bewust van zijn doel in het leven en bewust van het doel van de hele Schepping.

Lees verder

• Kabbala principes: Tzimtzum – samentrekking