Kabbala: De Zohar - Shimon bar Yochai & Arizal

De Zohar (uitstraling, schittering) is geschreven door Rabbijn Shimon Bar Yochai (Rashbi). De Zohar is gebaseerd op de vijf boeken van Mozes en geschreven in het Hebreeuws Aramees. Het is een zeer cryptische tekst en handelt over de mystieke traditie. Het boek werd later als belangrijkste Kabbalistische werk gebruikt door de Arizal (Ari – Rabbijn Izaäk Luria) en andere Kabbalisten.

Zohar eeuwenlang verborgen gehouden

De belangrijkheid van de Zohar is voornamelijk te danken aan haar uitgebreidheid. Voor eeuwen bleef de Zohar verborgen en de studie van de Kabbala bleef beperkt tot een paar gekwalificeerde individuen. Het werd pas in de 13de eeuw openbaar gemaakt door Rabbijn Mosje de Leon, een grote Kabbalist die in Spanje woonde. Het verhaal gaat dat Rabbijn Nachman (de Ramban) de Zohar naar zijn zoon zond vanuit Israël naar Catalonië, maar dat het uiteindelijk in handen kwam van Rabbijn Mosje de Leon. Anderen beweren dat een Arabische koning de geschriften ontdekte en ze naar Toledo zond om ze te ontcijferen. Weer anderen menen dat Spanjaarden het ontdekt hadden in de academie van Heidelberg. Ongeacht welk verhaal waar is, de Zohar wordt als authentiek beschouwd door alle Joodse geleerden.

Studeren van de Zohar brengt allerlei voordelen met zich mee:

• het vernietigt het kwaad
• vergemakkelijkt de ballingschap
• versnelt de verlossing
• ontlokt Goddelijke zegens

In sommige mystieke kringen worden heilige teksten uit de Zohar gereciteerd. De tekst is vertaald in het Hebreeuws en het Engels. Toch blijft het een gesloten boek voor veel mensen als er geen introducties en verklaringen worden gegeven door leermeesters.

Samenvatting

De belangrijkste teksten van de Kabbala zijn:

• Sefer Jetsira
• Sefer Habier
• Pirkei Heichalot Rabati
• Zohar

Deze teksten zijn vanaf de tijd van Mozes, via de profeten en de Joodse wijzen tot ons gekomen. Toch blijft de Zohar een gesloten boek omdat de sleutels van de traditie mondeling worden doorgegeven en in een kleine groep blijft voortbestaan.

De Arizal

In 1492 werden Joden uit Spanje verjaagd. Ze gingen zich vestigen in Safed (Israël), de mystieke stad die de Joodse wereld veranderde en vorm gaf. De rabbijn van de stad was Rabbijn Jozef Karo. Hij schreef het boek Bet Jozef en de Sjoelchan Aroech (orde van de Joodse Wet). De stad kende ook beroemde mystici:

• Ramak (Rabbijn Mosje Cordevero) die Pardes Rimoniem schreef
• Arizal (Rabbijn Izaäk Luria – 1534-1572)

De Arizal werd slechts 38 jaar oud maar bevat een fenomenale ziel en hij kende alle geheimen van de Schepping. Een leerling van hem Rabbijn Chaim Vittal schreef de leringen van de Arizal op (Kitvei Ari). Met de Kitvei Ari wordt de Zohar betekenis vol en duidelijker.

Ets Chaim (Levensboom)

Het belangrijkste werk van de Arizal is Ets Chaim. Hierin wordt de theoretische fundering van de Kabbala uitgewerkt.

In de boeken Pri Ets Chaim (Vruchten van de Levensboom) en Shaar Hakavonot (Poort van meditaties) worden alledaagse situaties uitgelegd zoals meditaties voor wanneer men tsitsiet of tefillien aanlegt, wanneer men bidt of matse eet.

Andere werken zijn:

• Shemona Sheariem (Acht Poorten)
• Sha'ar HaHakdamot (Poort van introductie)
• Sha'ar Maamarei Rashbi (Poort van Zohar)
• Sha'ar Maamarei Chazal (Poort van Talmoed)
• Sha'ar HaPesukiem (Poort van Bijbelverzen)
• Sha'ar HaMitzvot (Poort van Geboden)
• Sha'ar HaKavanot (Poort van Meditatie)
• Sha'ar Roeach HaKodesh (Poort van Goddelijke inspiratie)
• Sha'ar HaGilgoeliem (Poort van reïncarnatie)

Sha'ar Roeach HaKodesh wordt als het belangrijkste werk beschouwd. Hier wordt de praktische kant besproken, terwijl de andere poorten de theoretische kant bespreken.

De Luriaanse Kabbala school maakte de studie van Kabbala populair onder zowel Joden als niet-Joden.