Geschiedenis Jodendom: Israël als Uitverkoren Volk

Veel mensen begrijpen niet het begrip 'Israël als Uitverkoren Volk'. Ze denken dat Israël boven de andere volken staat. In werkelijkheid betekent het iets totaal anders. Israël heeft zowel een universele als een nationale taak. De universele taak is om de mensheid te dienen als een koninkrijk van priesters; de nationale taak is om een levenswijze te volgen die zich onderscheidt van andere volkeren.

Verbond tussen het Joodse Volk en God op de berg Sinaï

Nadat de Israëlieten uit Egypte waren vertrokken komen ze in de Sinaï-woestijn aan. Dit zou het decor worden waar een verbond werd gesloten dat JHWH de God van Israël werd en Israël het volk van JHWH. Het verbond gaat terug tot Abrahams verbond met God en dat gaat weer terug tot het Goddelijk verbond met Noach. De betekenis van het verbond in de Sinaï-woestijn moet dan ook gezocht worden in eerste boeken van de Bijbel.

Schepping

God schiep de wereld met daarop de mens naar zijn evenbeeld. De schepping was echter nog niet compleet. Het moest verder ontwikkeld worden. De mens kreeg de taak de schepping verder te ontwikkelen. Aangezien God schept moet de mens ook scheppen. De mens dient met God samen te werken. De samenwerking komt tot uitdrukking door gehoorzaamheid van de mens aan zijn Schepper. Daarvoor dient de mens de wet na te leven. De wet kent twee verschillende aspecten:

1. rechtvaardigheid: heeft betrekking op de rechten van de mens;
2. rechtschapenheid: legt de nadruk op de aanvaarding van plichten.

rechtvaardigheid

Dit voorschrift van de wet werd via Noach aan de mens overgebracht. Na de zondvloed sloot God een verbond met Noach om het heilige leven te eerbiedigen. Meer over de Noachidische geboden is te lezen in mijn artikel De Zeven Wetten van Noach. Deze geboden zijn nodig om de wereld te herstellen die daarvoor hopeloos had gefaald. Rechtvaardigheid is slechts regulerend en niet scheppend. Daarvoor is rechtschapenheid nodig.

rechtschapenheid

Rechtschapenheid werd pas als eerste beseft door Abraham, die er ook naar handelde. Dit leidde tot een verbond tussen God en Abraham. Abraham en zijn nakomelingen moesten aan de mensheid het volgende bekend maken: "de weg van de Eeuwige, te houden door deugd en recht te beoefenen, opdat de Eeuwige aan Abraham volbrengt wat Hij over hem voorspeld heeft." (Genesis 18:19)

Verbond op de Sinaï is een bekrachtiging van het verbond met Abraham

Het essentiële kenmerk van dit verbond is de goddelijke vermaning: "Jullie zullen Mij een koninkrijk van priesters zijn en een gewijd volk." (Exodus 19:6)

Het verbond was zowel nationaal als universeel.

• Universeel houdt in een 'koninkrijk van priesters' die de gehele mensheid moet dienen.
• Nationaal houdt in leven als 'gewijd volk' door een bijzonder levenswijze zodat het zich onderscheidt van andere volkeren.

De openbaring op de Sinaï was een collectieve ervaring zodat er geen reden was om te twijfelen, zowel aan de woorden van de aartsvaders als aan het Goddelijke karakter van Mozes' roeping. Het verbond werd ingeluid met de woorden: "Ik ben de Eeuwige, je God, die je uit het land Egypte heeft gevoerd, uit het slavenhuis" (Exodus 20:2)

De Tien Geboden bezitten een ongeëvenaarde universaliteit die van belang is voor de priesterlijke roeping van Israël

De Tien Geboden zijn regels die omvattend genoeg zijn om op godsdienstig en ethisch gebied te voldoen door alle volkeren in alle eeuwen.

De Tien Geboden definieerden niet de specifieke verplichtingen. Deze werden aan Mozes medegedeeld in een reeks openbaringen. Mozes noteerde ze en daarmee werd de Tora geboren, die bekend staat als de wet.

Lees verder

• Geschiedenis Jodendom: de Tora
• Geschiedenis Jodendom: Israëls afvalligheid
• Geschiedenis Jodendom: verval van het Koninkrijk Israël
• Geschiedenis Jodendom: opkomst/ondergang koninkrijk Juda
• Geschiedenis Jodendom: de profeten van Israël