Bijbel (Tenach) - Halacha & Haggada
De Bijbel is de bron en uitgangspunt van het Jodendom. In de loop der eeuwen is er enorme Joodse literatuur ontstaan die voornamelijk gebaseerd is op zowel de Geschreven als Mondelinge Tora (de vijf boeken van Mozes). Dit wordt de Rabbijnse literatuur genoemd. Deze kan onderverdeeld worden in de Halacha en Haggada. Halacha houdt zich bezig met de strikt wettische problematiek, terwijl de Haggada andere zaken bevat en is overgeleverd in de vorm van vertellingen, etc.
Halacha
Halacha is de verzameling van de overleveringen van de
Mondelinge Tora. Het bevat alle aspecten met betrekking tot het leven van de Joden in alle facetten. Het gaat om het religieuze en sociale leven. Het bevat wetten, voorschriften, bepalingen en normen aangaande het leven van het Joodse volk in alle verschillende opzichten zoals bijvoorbeeld op godsdienstig, ethisch, sociaal en filosofisch gebied. Kortom het is de
wettische Rabbijnse literatuur. Deze wetten hebben niet allen betrekking op het individuele leven, maar slaan ook op alle mogelijke sociale, nationale en internationale relaties van het Joodse volk.
De bestudering van de Halacha is één van de belangrijkste religieuze verplichtingen van de Joodse man. De Halacha gaat terug tot de tijd van Mozes met uitzondering van de latere uitbreidingen, toevoegingen en toepassingen die noodzakelijk waren om de Halacha aan te passen aan de nieuwe omstandigheden die het Joodse volk leerde kennen.
Haggada
Dit omvat alles wat
niet-wettisch is. Evenals de Halacha bevat de Haggada de
Mondelinge Tora van de rabbijnen met betrekking tot alle onderdelen van het leven van het Joodse volk. Omdat het geen godsdienstige wetten bevat is de Haggada minder van belang dan de Halacha. De Haggada bevat de mondelinge rabbijnse leer, die in de vorm van vertellingen, moraliserende verhandelingen, ethische uiteenzettingen en algemene wijsheden wordt doorgegeven.
De rabbijnen zelf definieerden het onderscheid tussen Halacha en Haggada door te stellen dat het wel mogelijk is dat Haggadische materiaal voorkomt uit de Halacha en hierop gebaseerd wordt, maar dat het omgekeerde nooit mogelijk is. Halachisch materiaal, zoals wetten en bepalingen, mag niet uit Haggada voortkomen, daar dit laatste niet van wettische aard is.
De aard van de Haggada is vertellend, onderwijzend, moraliserend en zelfs onderhoudend. Het is goed mogelijk dat men in de verzameling van Haggadisch materiaal zeer onderhoudende en soms ook sprookjesachtige vertellingen en zelfs grappen aantreft.