Israëlisch-Arabisch conflict: Camp David Akkoorden

In 1977 besloot Anwar Sadat Israël te bezoeken. Het was een historisch moment. Wat was zijn intentie? Hij wilde de teruggave van de Sinaï; hij wilde zijn leger opbouwen zonder de dreiging van oorlog; en hij wilde Amerikaanse financiële steun voor zijn land. Wilde hij echt vrede? Dat zullen we nooit weten. Tegen andere Arabische leiders zei hij dat hij land terug wilde zonder oorlog te voeren. De uitdaging van oorlog voeren zou hij aan de volgende generaties overlaten.

• Bestaat er echte vrede tussen Egypte en Israël?
• Vrede tussen Egypte en Israël komt van één kant
• Lubavitcher Rebbe Menachem Mendel Schneerson was tegen de Israëlische benadering

Bestaat er echte vrede tussen Egypte en Israël?

Er bestaat een erg koude vrede tussen Egypte en Israël. Er bestaat nauwelijks economische samenwerking. Israëlische vertegenwoordigers worden bij internationale diplomatieke of commerciële aangelegenheden in Egypte minachtend afgewezen. Egyptische toeristen komen nauwelijks naar Israël. In de Egyptische media en in scholen wordt Israël nog steeds afgeschilderd als 'de vijand.' Het Egyptische leger is zich aan het bewapenen. En af en toe spreken Egyptische leiders over een oorlog tegen Israël.

Vrede tussen Egypte en Israël komt van één kant

Bij het maken van een vredesverdrag had Israël met het volgende rekening moeten houden:

• Het slechts mogelijke scenario. Men weet nooit wat er in de toekomst zal gebeuren.
• Geen zwakte tonen. Alleen Israël heeft land opgegeven met vliegvelden, olievelden en nederzettingen. Egypte heeft er slechts een papiertje tegenovergesteld.
• Sadat werd in Israël als een held onthaald. Hiervan maakte maakte hij misbruik door geen concessies te doen.
• Israël beloofde autonomie voor de Westbank aan Sadat, terwijl de Palestijnen Sadat niet als hun leider zagen. Israël had moeten zeggen dat vrede met de Palestijnen gemaakt moest worden met de Palestijnen zelf. Het voorstel voor autonomie leidde later tot de Intifada.
• Als Israël druk had uitgeoefend dan had Egypte wel concessies gedaan. Ze hadden immers de Amerikaans financiële hulp hard nodig. Ook president Carter had een akkoord nodig. Menachem Begin had niets nodig. Begin had eisen kunnen stellen voor echte vrede.
• Alleen op het punt van Jeruzalem hield Begin voet bij stuk. Daarmee verdween dit punt van de agenda.

Lubavitcher Rebbe Menachem Mendel Schneerson was tegen de Israëlische benadering

De Lubavitcher Rebbe protesteerde constant tegen de Israëlische benadering. Camp David was het begin van een vijftien jaar durende campagne van de Rebbe. Hij waarschuwde dat de voorgestelde autonomie zou leiden tot een bewapende Palestijnse Staat die zich tegen Israël zou gaan verzetten en de basis veiligheid van haar Joodse inwoners zou vernietigen.

Toen Egypte de akkoorden schond door meer militairen naar de Sinaï te brengen dan dat het verdrag toestond riep de Rebbe Israël op de verdere uitvoering van het akkoord te stoppen. "Waarom doorgaan met terugtrekking uit land wanneer de Egyptenaren zich niet houden aan hun beloften? Waarom komt Israël elk klein detail van het akkoord na, terwijl de Arabieren de paar beperkingen schenden?"