Angst, eenzaam, zorgen: bel anoniem De Luisterlijn 7x24 uur

Marion, 07-07-2017
Ik zit behoorlijk met mezelf in de knoop… heb een alcoholprobleem… en een psychisch probleem. Reactie infoteur, 10-07-2017
Aarzel dan niet om met Sensoor te bellen, voor een begripvolle toehoorder. Uiteraard is de huisarts, nr 1 voor een oplossing.

Angeline Elemans, 07-02-2017
Ik kan het regionale nummer niet vinden. Reactie infoteur, 07-02-2017
Staat hieronder bij een eerdere reactie

John, 06-05-2016
Eerst en vooral mijn oprechte excuses voor deze, vermoedelijk te uitgebreide vraag.

Ik weet niet waar ik moet beginnen of wat ik moet overslaan. Ik ben een Nederlandse man van 64 jaar en ik woon sedert 2007 in bij mijn vriendin in Polen.

Sinds 1987 ben ik volledig arbeidsongeschikt verklaard vanwege hartfalen, ernstige slaapstoornissen en enkele pijnlijke hernia's.

Na een huwelijk van precies 30 jaar had mijn ex, met wie ik goed contact heb, 2 enveloppen op de ontbijttafel gelegd. Één voor mijn - toen - 14-jarige zoon die Asperger heeft en een voor mij. Ze liet mij weten al ruim 1 jaar een andere man te hebben die weliswaar gehuwd was en nog steeds is, maar dat ze een kamertje ergens had gehuurd zodat ze zo vaak mogelijk samen konden zijn.

Onze en/of bankrekeningnr. werd gestorneerd maar het UWV bleef 5 maanden ongestoord op deze grblokkeerde rekening storten. Ondanks mijn tijdige telefoontjes en aangetekende schrijven.

Plots kon ik geen eten enz. meer betalen voor ons tweetjes. Ik raakte erg depressief en mijn zoon ging bij mijn moeder wonen die in december 2007 is overleden.

Maar toen woonde mijn zoon al een paar jaar bij zijn moeder.

Ik had geld moeten lenen om die eerste 5-6 maanden door te komen. Ca. € 5000. Het huis had een veel te hoge huur (€ 620) plus energiekosten, verzekeringen, auto uit 1991, telefoon en internet, voeding, medicijnen die niet vergoed werden, alles bij elkaar ruim € 1100.

Mijn UWV-inkomen bedrieg netto € 970. De schulden liepen op. Ik wilde weg uit Nederland want niemand, ook familie niet, wilde mij helpen. Na mijn moeder's overlijden eind december 2007 naar vriendin in Polen verhuisd. We hadden elkaar in mei 2007 voor het eerst bij mij thuis ontmoet. Een lieve, intelligente vrouw die accountant was. Zij betaalde zelf de tickets en hielp mij ook om de maand door te komen.

Vanaf 21 december 2007 wonen we samen in Polen.

Toen bleven dingen fout gaan.

Tijdens het verwijderen van het plastic schrootjesplafond in de keuken in Eindhoven (moest van Domein en daar moest ik voor terugkeren) brak de ladder maar ook 3 ruggenwervels. Heb hele avond en nacht om hulp geroepen. Mijn gsm was door de val kapot. Tegen de ochtend had ik mijn vaste telefoon te pakken en belde mijn ex. Zij belde mijn (onze) huisarts en die kwam tijdens spreekuur naar mij toe. Ik moest tot die tijd proberen de voordeur te bereiken zodat hij binnen kon. Dat was gelukt. Dokter onderzocht me in de hal en zag vreemde knikken in mijn ruggegraat. Hij belde met spoed ambulance. Inderdaad, 3 wervels gebroken waarvan 2 niet alarmerend. De derde wel.

Na opname zei ik dat ik 6 dagen later weer in Warschau moest zijn. Orthopeten oordeelden dat het gevaarlijk was maar begrepen mijn wanhoop.

Er werd een special stevig corset voor me gemaakt en de hele medische staf wenste mij veel geluk en sterkte.

Ben redelijk goed aangekomen maar het vroor toen -34°C. Ik had geen antislip-schoenen. Dus al direct bij verlaten vluegtuigtrap gleed ik op mijn rug. Ik huilde bijna van de scherpe pijn.

Is toch met veel geluk goedgekomen.

Een paar maanden later probeerde ik een raam open te doen waarvan de kieren waren dichtgeschilderd. Héél voorzichtig duwde ik tegen het houten frame en plots brak de erg dunne ruit. Een glaspunt doorboorde mijn rechterhand. Bloed spoot er uit en de Poolse arts in opleiding opende de wond wat verder en sneed daarbij de buigpees van mijn duim door. Aan de andere kant van mijn hand ontstond een dikke bobbel die hoe ook opende. Helaas zonder waarschuwing vooraf (het was niet verdoofd) dus mijn hand veerde als reactie een paar cm's op. Dat had tot gevolg dat hij mijn duimzenuw had doorgesneden.

Voortdurend werd alles ruim 1 jaar ontkend met de woorden "będzie dodrze", wat "het komt goed" betekent.

Toen we eindelijk weer 2 weken in Nederland waren ging ik op goed geluk de mening van een specialist vragen. Hij onderzocht mijn hand zorgvuldig en kwam tot de conclusie: "prutswerk en dat zeg ik zelden over een collega." Zijn bevindingen schreef hij op schrift voor me. Maar het was volgens het Poolse ziekenhuis te lang geleden om de pees nog te herstellen omdat die zich had teruggetrokken. Blijkt achteraf ook een leugen te zijn geweest aangezien zo'n operatie te duur was. Dus ik kan mijn rechterduim nooit meer gebruiken.

In 2010 kreeg ik last van uitval van mijn rechtervoet (klapvoet) vanwege hernia. Naar huisarts geweest die mij een verwijsbriefje voor de specialist meegaf. Mijn partner belde voor een afspraak. Wachtlijst bleek zo onvoorstelbaar lang (ca. 6-7 jaar) dat we besloten om naar een privé-neurochirurg te gaan die mij wil wilde opereren. Maar daar vroeg hij € 8.000 voor meldde dat het een groot litteken (ca. 60 cm) zou achterlaten. Dat geld had ik absoluut niet.

Mijn vriendin was in februari opeens ontslagen vanwege de crisis. Polen heeft GEEN sociale voorzieningen.

Mijn gezondheid ging verder achteruit. In 2011 kreeg ik een herseninfarct waardoor ik links niets meer kon en praten alleen met grote moeite. Ik was alle Poolse woorden vergeten en sprak heel onsamenhangend, dat had ik ook wel door maar ik kon niet op de juiste woorden komen en noemde het verkeerde Engelse woord. Tot die tijd sprak ik vloeiend Engels. Ook weg.

Kreeg privé-fysiotherapie want wachtlijst bij publieke zorg was daar maar liefst 8-10 jaar.

Ik trok het niet meer. Schreef Nederlandse ambassade in Warschau mijn noodkreet om hulp bij remigratie.

Ik werd na 12 weken gebeld met de simpele opmerking dat ik vrijwillig in Polen was gaan wonen en daarom ook zelf alles moet regelen, succes ermee. Toen hing de medewerker op.

Inmiddels was het 2012 en ik deed mijn oefemingen, geholpen door de fysiotherapeut. Plotseling voelde ik me weer erg draaïerig worden. Een medepatiënte die zelf huisarts is, riep direct mijn vriendin met de woorden: "ik ben die en die, en ik ben huisarts. Ik zie dat uw man hoogstwaarschijnlijk op dit moment een hersenbloeding of een herseninfarct heeft." Paniek. Mijn partner bracht me naar de Eerste Hulp en ofschoon er overal staat dat de gemiddelde wachttijd 5 uren bedraagt, werd ik na het maken van scans direct opgenomen, afdeling Neurochirurgie.

Daar werd tevens vastgesteld dat ik een flinke aneurysma heb, diep in mijn hersenen en daardoor niet operabel. Mijn hartfalen kwam daar nog eens bij, als extra risico.

Specialisten raadden ons aan om terug te gaan naar Nederland omdat de stand van medische techniek in Polen het risiko alleen maar verergert.

En nu blijk ik als 64-jarige al 4 maanden kinkhoest te hebben. Het kan niet op! Het bulderen heeft effect op mijn, inmiddels 6 rughernia's en 3 nekhernia's.

Ik stop nu vanwege de lengte van dit bericht en weet het gewoon niet meer. Vroeger was ik een superfitte en erg stabiele commando en nu…

Zit nu op de bodem van wat ik nog aankan. Gehandicapt vanwege allerlei ziektes en geen goed vooruitzicht. Ik kan geen Nederlandse hulp vragen omdat dat 0900 nummers zijn of 113 en dat kan ik vanuit Polen niet bellen. En in het Pools lukt het nog steeds niet.

Ik ben er nog vanwege mijn autistische zoon en in de 2de plaats voor mijn partner. Ik vecht tegen iets dat voor mij definitief alles oplost. Angst heb ik niet, nooit gehad. Maar echt goede raad i.p.v. blah-blah-blah heb ik ook niet gehad. Reactie infoteur, 09-05-2016
Beste John, Wat een dramatisch verhaal en wat een zorgen voor U.
Maar, deze nummers van Sensoor kunt u ook bellen.

Haarlem: 023 - 547 14 71
Heerlen: 045 - 571 99 99
Hilversum: 035 - 624 55 55
Leeuwarden: 058 - 213 20 00
Leiden: 071 - 512 52 02
Middelburg: 0113 - 256 896
Nijmegen: 024 - 355 11 00
Oosterbeek: 026 - 443 60 00
Rotterdam: 010 - 436 23 23
Spijkenisse: 0181 - 625 952
Tilburg: 013 - 544 15 44
Venlo: 077 - 354 88 88
Zaandam: 075 - 616 20


En Kijk ook nog even op

https://sensoor.nl/sensoor-telefoon.html#onze-lokale-nummers

dan wordt het nog duidelijker
Succes, en hou je haaks,
Rob

E. V. D. Beld-Vink, 09-08-2013
Goedemorgen.Ik zit al een week of drie in een hele diepe put en kom er maar niet uit. De oorzaak is, dat ik helemaal niemand heb bij wie ik mijn verhaal kwijt kan. Echter mijn probleem is dat het zo complex en tijdvergend is, dat het niet per telefoon kan. Mijn vraag is nu, weet U misschien hoe ik dit op een andere manier kan oplossen? Reactie infoteur, 09-08-2013
Geachte mevrouw,

Ik stel u toch voor om Sensoor te bellen, en dan met exact deze vraagstelling te beginnen.

Weet zeker dat men dan de tijd voor u neemt, of u anders de juiste weg kan wijzen.

Zo'n (informatief) gesprek kan misschien al enigszins een opluchting betekenen.