Rouwverwerking bij het verlies van een kind

Er zijn meerdere manieren om rouw te omschrijven. Rouw is verdriet om het verlies van iemand vanwege de dood. Ook word rouw omschreven als de prijs die je betaald voor het hechten aan iemand. Maar je kan niet leven zonder bindingen dus rouw is onvermijdelijk. Iedereen rouwt op zijn eigen manier en doet er over zo lang diegene er zelf voor nodig heeft.

De fasen van rouwverwerking bij het verlies van een kind

Freud noemt het proces ‘rouwarbeid’, hieruit kan opgemaakt worden dat er ook iets gedaan moet worden, het rouwproces ‘gedaan’ moet worden. Rouwverwerking heeft meerdere fasen, de eerste is acceptatie. Deze fase heeft te maken met het accepteren van het feit dat het kindje dood is en niet meer terug komt. Er zijn mensen die weigeren te er aan toe te geven daarom word deze fase ook nog wel eens ontkenning genoemd. In een geval van ontkenning loopt het proces vast en zal er eerst toegegeven moeten worden dat de persoon echt niet meer terug zal komen voordat het proces verder kan gaan. Veel mensen zijn in deze fase nog ‘op zoek’ naar de overledene. Als deze niet gevonden word dringt het meestal pas door dat de persoon dood is en echt niet meer terug zal komen. De tweede fase is het verwerken van de pijn, het erkennen van het verdriet. Om verdriet kun je niet heen en sommige ouders zullen dit wel proberen. Dan zal het verdriet op een ander moment terug komen en dit kan zijn in de vorm van een symptoom of afwijkend gedrag. Mensen in de omgeving zullen het niet als prettig ervaren als de rouwende het verdriet en de pijn uit. De derde fase is de fase waarin de ouders beginnen te wennen aan het leven zonder het kind.

De ouders zullen nu pas doorhebben welke rollen het kind vervulde. En de ouders ermee moeten om leren gaan dat een deel van die rollen overgenomen moet worden. Deze fase loopt vast als de ouders zich niet kunnen aanpassen aan het verlies. De vierde fase is het weer oppakken van de draad van het leven. Het een plaatje geven en verdergaan. Bij het verlies van een kind ervaren de ouders het vaak als het verlies van een stuk van zichzelf. Bij deze fase hoort ook het opnieuw bindingen maken als het rouwproces goed doorlopen is zal het oppakken van het leven weer mogelijk zijn, het wordt vaak als de moeilijkste fase meegemaakt. Ouders zijn vaak bang dat het aangaan van nieuwe bindingen de nagedachtenis aan het overleden kind zal belemmeren. Als deze vierde fase niet voltooid is zullen mensen meer moeite hebben met binden of zelfs helemaal niet meer kunnen binden.

Standaardprocedure?

Niemand rouwt op dezelfde manier. Er is ook geen normale manier van rouwen, elke manier zou als normaal beschouwd kunnen worden, want iedereen heeft zijn eigen manier. Het proces van rouwen zoals hierboven aangegeven is een manier waarop het meestal gaat, maar iedereen ervaart elke fase op een andere manier en iedereen doet zo lang over elke fase en het hele proces als diegene er zelf voor nodig heeft. Bij het verlies van een kind komt er nog bij dat het als onnatuurlijk ervaren word, een kind hoort de ouder te overleven en niet andersom. Hoe mensen rouwen, hangt af van vier verschillende factoren: de persoonskenmerken wan de rouwende, de betekenis van de relatie met de overledene, de omstandigheden na het overlijden en de aard van het overlijden. Bij het verlies van een kind zal het rouwproces dus over het algemeen langer duren dan bij het verlies van een buurvrouw.

Hoe rouw verloopt bij het verlies van een kind

Iedereen rouwt op zijn eigen manier en iedereen heeft daar een andere hoeveelheid tijd voor nodig. Maar rouw heeft over het algemeen wel een proces van 4 fasen. De eerste fase is de fase van het accepteren van de dood van het kindje. De tweede fase is de fase van het verwerken van de pijn. In de derde fase beginnen de ouders te wennen aan het leven zonder het kind. En de vierde fase is de fase waar het leven weer opgepakt word. Sommige ouders blijven vastzitten in een van de fasen. En zullen later moeite krijgen met het maken van nieuwe bindingen. Hoe er gerouwd word is afhankelijk van vier factoren: persoonskenmerken van de rouwende, de relatie met de overledene, in dit geval een ouder – kind relatie, de omstandigheden en de aard. Al met al is er dus niet een vaste manier om het rouwproces te omschrijven, maar er zijn wel een soort richtlijnen.