De snob: hoogmoed op basis van afkomst en rijkdom

Als we de Oxford University Press volgen staat de snob voor iemand die 'te veel waarde hecht aan rijkdom en sociale positie en hierdoor de lagere klasse minacht'. De term snob werd voor het eerst gebruikt door William Makepeace Thackeray in 'The Book of Snobs'. Voor een snob is het door zijn afkomst gemakkelijker om maatschappelijke verwachtingen het hoofd te bieden. Vandaar dat er door mensen die van onderaan een plaatsje in de maatschappij hebben moeten vinden en daarvoor knokken, maar weinig respect kan opgebracht worden voor mensen die dit gekregen hebben.

Hoogmoed

The book of snobs

Het snobisme werd voor het eerst gebruikt in het boek: 'The Book of Snobs', geschreven door William Makepeace Thackeray (1811-1863). Het stond in die context gelijk aan 'hoogmoed'. In die tijd werd S.nob (afkorting voor sine nobilitate: "zonder adel") naast de naam van de studenten geplaatst die zich ingeschreven hadden op de elite-universiteiten, enkel en alleen omdat ze rijk genoeg waren. Het woord 'snob' werd hier gebruikt in de zin van 'jezelf verheffen' en 'jezelf willen beter voelen dan anderen'. De snob is dus eigenlijk iemand die zich beter wilt voordoen dan hij in werkelijkheid is (of hiervoor zich nog niet bewezen heeft), dit gefundeerd door middel van achtergrond, rijkdom en/of intellect.

Hoogmoed komt voor de val

Het is niet omdat 'de snob' gesteund wordt door zijn achtergrond, dat deze het ook altijd kan waarmaken in het leven. Hij heeft echter sneller de mogelijkheid om dit uit te spelen en een 'snellere' ontwikkeling te maken dan een ander gewoon mens. Ook wil een rijke achtergrond ook niet automatisch zeggen dat iemand opeens helemaal geen moeite meer moet doen om vooruit te gaan in het leven. Het snobisme kent gewoon zijn negativiteit omdat de persoon eigenlijk uitstraalt dat hij zichzelf beter voelt en duidelijk wil laten blijken dat jij 'minder waard' bent. Wanneer er sprake is van hoogmoed, hoopt men dan ook vaak dat 'dit ten val komt'.

Negativisme ten opzichte van de snob

In onze huidige maatschappij wordt snobisme negatief ingekleed: iemand die zich beter voelt dan iemand anders en dit ook opvallend wilt laten uitstralen. De gewone bescheiden mens kan zich daar dus dan ook aan ergeren. Dit verergert naarmate men weet dat die persoon veel 'gekregen' heeft in het leven zonder er hard voor te moeten werken en deze persoon dit ook opvallend wilt uitspelen naar de samenleving, ook al weet men zelf dat de snob minder capaciteiten heeft (of deze capaciteiten niet ten volle diende te ontwikkelen om even ver te staan 'als een gewoon mens'), maar dit kan indekken door bijvoorbeeld zijn rijke afkomst.

Voorbeeld snobisme

Een zoon van bijvoorbeeld een bekende politicus die er zomaar wordt ingegooid zonder dat die al iets bewezen heeft om die positie eigenlijk te verdienen, kan al gauw als 'dégoutant' worden aanschouwd in onze maatschappij. Net zoals bijvoorbeeld de dochter van een rijke bekende actrice, die meteen haar 'postje' op tv krijgt en mee mag doen in het wereldje, waar ze haar meteen wil tot verheffen middels haar afkomst. Deze personen kunnen dan wel 'valse bescheidenheid vertonen', maar de realiteit is dat ze genieten van de aandacht en de status waarin ze verheven worden.

Maatschappelijke erkenning door afkomst en rijkdom

De 'snob' gaat door zijn rijkdom en afkomst vaak sneller erkenning krijgen dan de 'gewone' werkmens die zich van onder aan de ladder moet opwerken. Gedurende de ontwikkeling van onze persoonlijkheid merken we ook dat het belangrijk is om goed mee vooruit te gaan met de maatschappelijke 'verwachtingen': rijbewijs halen, een goede partner vinden, goed onderdak etc... Deze verwachtingen kan de snob op een eenvoudigere manier inlossen door zijn afkomst en het feit dat mensen geneigd zijn om aan mensen met een 'hogere' sociale status sneller sociale erkenning te geven. Zo is het bijvoorbeeld voor een rijk persoon gemakkelijker om een groot feest te organiseren en iedereen op zijn gemak te stellen met comfort. Hierdoor voelt de snob zich nog dikker in zijn vel en kan hij ook een beter ontwikkelde achtergrond voorleggen, die hem zal steunen in het geloof dat hij 'beter is dan iemand anders'. Als de gewone mens hier dus nog meer over nadenkt, neemt de negativiteit over de snob

Knokken versus krijgen

Mensen die hard hebben moeten knokken in het leven of tegenslagen hebben gehad, vinden het vaak zo moeilijk om positief te zijn over een snob. Eigenlijk komt het wrange gevoel ten opzichte van de snob dus voort uit een sterk rechtvaardigheidsgevoel: 'niemand verdient het om zomaar een postje in de maatschappij toegewezen te krijgen, zeker niet als dit gefundeerd is op basis van een afkomst'. Als er bijvoorbeeld iemand van helemaal onder de ladder opgeklommen is tot een zeer succesvol mens, zal men veel minder snel spreken over snobisme. Door jezelf te moeten opwerken leer je dat het helemaal niet evident is om zomaar dingen te 'krijgen'.