Mag een vrouw spreken in de gemeente/kerk?

Er is al veel geschreven, gezegd en geargumenteerd over de vrouw in de gemeente (kerk). Niet allen door mannen, maar ook door de vrouwen zelf. Mag een vrouw spreken in de diensten of moet ze zwijgen? Het niet direct van belang wat ik er zelf van vind, maar als christen, die wil leven naar wat de Bijbel zegt, is het belangrijk te ontdekken, waar de traditie mijn visie bepaalt. Wat staat er eigenlijk, dat wil ik in dit artikel duidelijk maken.

Mag een vrouw voorganger in een gemeente zijn?

In behoudende kerkelijke kringen zal deze vraag als regel ontkennend worden beantwoord. Een vrouwelijke dominee dat is wel zo ongeveer als vloeken in de kerk. Een onmogelijke zaak. Een vrouw op de kansel gaat tegen Gods Woord in! Het is fout, het is zondig.

Maar is deze stelling wel van uit de Bijbel, Gods Woord, hard te maken? Staat er in Gods Woord dat de Heere dit verbiedt?
In 1 Corinthe 11 staat het volgende:

• vers 4) Een iegelijk man, die bidt of profeteert, hebbende (iets) op het hoofd, die onteert zijn eigen hoofd;
• vers 5) Maar een iegelijke vrouw, die bidt of profeteert met ongedekte hoofde, onteert haar eigen hoofd, want het is een en hetzelfde alsof (haar) het haar afgesneden ware. (Staten vertaling)

Nu gaat het hier kennelijk in de eerste plaats over de manier waarop men in de gemeente als man of vrouw zich kleedt of hoe het haar geknipt is. Maar men dient er op te letten wat de man en wat de vrouw in de gemeente aan het doen zijn. Wat doen zij tijdens de dienst?

• De man : hij bidt en hij profeteert,
• De vrouw: zij bidt en zij profeteert.

Gaat het hier om de eredienst, is de volgende vraag?
Ja, zeker. Als men anders over de kleding of haardracht denkt (waar het ook overgaat), zegt Paulus:

• vers 16) Doch indien iemand schijnt twistgierig te zijn, wij hebben zulke gewoonte niet, noch de gemeente Gods.(Statenvertaling)

Kort samengevat: Iedere man en iedere vrouw mag in de samenkomst bidden en profeteren, maar over kleding en haardracht maken we in de kerk geen ruzie, dat is onze gewoonte niet.

Wat bedoelt Paulus nu met dat profeteren?

1 Corinthe 14:3) Maar die profeteert, spreekt den mensen stichting en vermaning en vertroosting. (Statenvertaling)
Volgens de kanttekeningen is profeteren uitleggen. In het formulier om te bevestigen de dienaren des Woords staat onder meer dat het de taak van de dominee is om: te onderwijzen, te vertroosten, te bestraffen. Het zelfde dus wat Paulus bedoelt onder profeteren.

Conclusie:

Zowel mannen als vrouwen mogen in de samenkomst van de gemeente voorgaan in gebed en mogen preken. Er is in de Bijbel het tegendeel niet te vinden.

Maar wat gebeurt er in de kerkelijke praktijk?

Is er een gemeente te vinden die naar de Bijbelse regels de eredienst inricht?
Gewoonlijk is er in de gemeente slechts één man (soms ook slechts één vrouw) die profeteren mag. (nu noemen wij het preken in plaats van profeteren)
Wat is er nog overgebleven van het Paulinische voorschrift dat een ieder een bijdrage aan de eredienst mag geven als gezegd in 1 Corinthe 14:

• vers 26) Telkens als gij samenkomt, heeft ieder iets, een psalm of een lering etc.

Het lijkt er sterk op dat onze traditie (één persoon die wat zegt) sterker is dan de Bijbelse voorschriften. In feite hebben wij heel gewoon een stukje van de Bijbel als onbruikbaar en totaal ongeschikt aan de kant geschoven.