Kwetsbaar en oprecht

Kwetsbaar en oprecht We hebben de mond vol over ‘je kwetsbaar op durven stellen’, want dat zou sterk zijn. Het lijkt een modewoord of zou er echt iets aan het veranderen zijn? Hoe dan ook, je kwetsbaar op durven stellen en dit vanuit oprechtheid, is inderdaad sterk en kan zelfs bevrijdend werken. Het maakt dat men je ziet zoals je bent, een mens.

Kwetsbaarheid

Het woordenboek legt kwetsbaarheid uit met woorden als broosheid, fragiliteit, gevoeligheid en teerhartigheid. Kreeg dit tot voor kort nog de benaming van ‘watje’ of andere woorden van gelijke strekking, inmiddels mogen we onze zachte kant laten zien. Iets wat alleen kan als er iets daadwerkelijk gaat veranderen, namelijk dat de harde kant van de maatschappij niet zaligmakend is. En gezien de economische ontwikkelingen is een tegenhanger in de vorm van zachtheid niet verkeerd.

Jammer dat er een dergelijke ontwikkeling in de maatschappij voor nodig is, om de zachte kanten te mogen laten zien. Gelukkig zijn er altijd mensen geweest die de zachte kanten van hun zijn, hebben laten zien. Mogelijk zijn dit nu de rolmodellen.

Laat maar zien

De zakenwereld vooroplopend, maar ook bij beëindiging van een relatie moet je als man of vrouw hard zijn voor jezelf, vooral niet je emoties tonen en het strikt zakelijk houden. Op zich is daar niets mis mee, behalve het feit dat die emotieloze man of vrouw dit helemaal niet is. Zo zit een mens namelijk niet in elkaar. En omdat de manier van zaken doen langzaam verandert en steeds meer mensen zich afzetten tegen de harde zakenlui, durven mensen hun zachte kant te laten zien. Maar ook de beëindigde relatie doet pijn, waarom zou je die pijn alleen maar aan de binnenkant mogen voelen. Je uiten kan juist verhelderend werken, bovendien het totaalplaatje is wie je bent en niet alleen die man/vrouw die ogenschijnlijk geen emoties heeft.

Zwak?

Is het zwak meer van jezelf te laten zien? Er gaat steeds meer stemmen op, dat het juist kracht uitstraalt dat je op een eerlijke manier zaken wilt doen of je emoties toont bij beëindiging van een relatie. Als je ergens ontstemt over bent, moet je dit kunnen tonen. Maar ook de fouten die je maakt als mens hoeven niet weggemoffeld te worden. Niet geforceerd kwetsbaar zijn, het moet vanuit je binnenste komen. Oprechtheid.

Pijn

Als je rond blijft lopen met iets wat je geestelijk pijn gedaan heeft, hoopt het op en levert het op den duur een ballast op die niet wenselijk is. Die negatieve emoties zijn niet goed, denk maar eens aan al die mensen met die enorme rugzak, dus spreek gewoon uit dat je een opmerking vervelend vond, een zaak die niet is doorgegaan (omdat je bijv. een fout hebt gemaakt) of je vriend/vriendin het uitgemaakt heeft.

Is het mijn schuld?

Nu zijn er altijd mensen die – om wat voor reden dan ook – zich weinig kwetsbaar opstellen. Of iemand durft zich gewoon niet bloot te geven, omdat hij/zij bang is dat er misbruik van gemaakt wordt. Maar het kan ook zo zijn dat iemand werkelijk niet denkt dat hem/haar blaam treft als er iets fout gaat. Kortom … het is nooit zijn/haar schuld.

Het eerste voorbeeld heeft te maken met vertrouwen of eigenlijk het ontbreken daarvan. Mogelijk ingegeven door een negatieve ervaring. Het tweede voorbeeld is eigenlijk veel lastiger, er zijn mensen die ‘het nooit gedaan hebben’. Alles wat er in hun leven gebeurt, komt door toedoen van een ander en je bent niet meer dan slachtoffer. Een lastige om dit proces te keren en kan alleen als men echt wil zien (herkennen en erkennen) dat het niet altijd aan een ander ligt.

Vasthouden!

Als je echter besloten hebt dat je gewoon bent wie je bent en dit vanuit de meest oprechte zin van het woord, dan is het zaak dit vast te houden. Ook als er tegengas gegeven wordt. Er zijn altijd mensen die er mogelijk misbruik van willen maken. Mensen die verkeerd in het leven staan, zullen en helaas altijd zijn. Maar er zijn ook mensen die zich geen houding weten te geven en er dus niet mee om kunnen gaan of cynisme tentoon spreiden. Het zegt allemaal meer over deze mensen in kwestie, maar dan nog.

Gelukkig zijn er ook veel mensen die er volledig in mee gaan, blij verrast, spiegelen etc. Dit levert het meest op en kan over en weer energie geven. Ga er alleen niet vanuit dat iedereen zo zal reageren, zo is de maatschappij (nog) niet ingericht, maar des te meer reden om je ingeslagen weg vast te houden.

Tot slot

Dat kwetsbaarheid niet meer als ‘zwakte’ wordt gezien, is evident. Maar dat neemt niet weg dat nog niet iedereen er klaar voor is. Het is een tendens die langzaam als een olievlek moet werken. Verder voelt het gewoon goed, als je van jezelf mag zijn wie je bent.
© 2012 - 2024 Annastaal, het auteursrecht van dit artikel ligt bij de infoteur. Zonder toestemming is vermenigvuldiging verboden. Per 2021 gaat InfoNu verder als archief, artikelen worden nog maar beperkt geactualiseerd.
Gerelateerde artikelen
Wie vraagt er nog om hulp?Wie vraagt er nog om hulp?Het lijkt niet passend hulp te vragen als je ergens niet uitkomt, het even niet meer overziet of een extra stel hersenen…
Angst als drijfveer voor je handelenAngst als drijfveer voor je handelenAngst is een slechte raadgever. Het spreekwoord zegt het al, de emotie angst belemmert ons in ons handelen. Sommige mens…
Zijn wie je van oorsprong bentWat doe je van nature om je angst, je schaamte, je kwetsbaarheid onder controle te houden? Je gaat het wegstoppen. En da…
Persoonlijkheidsstoornis borderlineBorderline is een persoonlijkheidsstoornis waarbij in extreme mate verschijnselen als heftige emoties, impulsieve handel…
Lekker bijkletsen of een goed gesprek?Lekker bijkletsen of een goed gesprek?We hebben het allemaal zo nu en dan nodig. De ene keer is gewoon lekker bijkletsen – en dit kan over niets gaan – erg pr…
Reactie

Anoniem, 31-05-2016
Beste iedereen,

Bij mij in mijn familie wordt er vaak gebruik gemaakt van mijn zwaktes. Ik word hierdoor gekleineerd. Als ik in paniek ben moet ik mij niet zo aanstellen volgens hun. Er wordt vaak genoemd wat ik allemaal niet kan. En wat ik niet bereikt heb.
Als ik assertief ben dan ben ik puberaal.
Ook roddelt mijn moeder met mijn familie en andere mensen over mijn kwetsbaarheden. Ze isoleert mij dan. Zodat die mensen anders tegen mij doen dan voorheen.
Bij therapeuten van mij ontkent ze dat ze mij kleineert. Ze zegt dan "Ik heb het vast zo gezegd." Of ze zegt dat ik lieg. Ze doet zich anders voor bij andere mensen. En als mijn familie met mij alleen is doen ze heel anders.
Toen ik net iets met mijn vriend had. Waarschuwde ze mijn vriend "Weet wat je in huis haalt." "Weet waar je aan begint." Ze zei ook dat ik hopeloos ben. Mijn vriend trapte hier net niet in…

Wat kan ik doen? Hoe moet ik met mijn familie omgaan? Ik woon nu trouwens niet meer thuis. Alsjeblieft tips :( Reactie infoteur, 01-06-2016
Ik proef weinig liefde in het proces en zegt, zoalsje het nu weergeeft, meer over je je familie/je moeder dan over jou. Mensen proberen te veranderen, lukt meestal niet. Denk aan jezelf (eventueel met hulp van een goede therapeut) en volg je eigen pad.

Annastaal (2.955 artikelen)
Gepubliceerd: 24-04-2012
Rubriek: Mens en Samenleving
Subrubriek: Psychologie
Per 2021 gaat InfoNu verder als archief. Het grote aanbod van artikelen blijft beschikbaar maar er worden geen nieuwe artikelen meer gepubliceerd en nog maar beperkt geactualiseerd, daardoor kunnen artikelen op bepaalde punten verouderd zijn. Reacties plaatsen bij artikelen is niet meer mogelijk.