Alles komt goed

Wie heeft het in de omgeving nou niet gehoord: ”Het komt wel goed” of “Alles komt goed” en voelt voor menigeen die in een vervelende periode van het leven zit, als een enorme dooddoener. Het lijkt zo gemakkelijke gezegd te worden en misschien geldt dat ook wel voor sommige mensen. Echter, voor veel mensen die dit bewust uitspreken, zit er meer achter dan enkele vriendelijke woorden op rij.

Wat zeggen we eigenlijk?

Als je het letterlijk uit gaat leggen, dan zeggen we niet meer of minder dan dat wat er nu speelt in het leven van die ander, enig moment echt wel weer beter wordt en het wel weer goed komt. Hoewel je te midden van een zware periode meestal dat licht - waar je naar toe wilt - niet of nauwelijks kunt bereiken, zijn mensen enorm buigzaam. Die buigzaamheid en de wil om te leven en weer uit die put te krabbelen, is zo groot dat de meeste mensen er inderdaad enig moment weer uitkrabbelen.

Enig moment…

Hoewel we denken dan van alles te moeten doen, is de wil om door te gaan zo groot, dat het eigenlijk vanzelf gaat. Lichamelijke of geestelijke pijn neemt af en je kunt het enig moment een plaats geven, opnieuw beginnen na scheiding of ontslag lukt op een bepaald moment weer en die ingezette verandering in het leven, valt op zijn plaats.

Alsof je net dát gedaan hebt, wat je die volgende stap uit die sombere tunnel doet zetten. Wat je meestal niet bewust beleefd, zijn de stappen die we vaak betitelen als “drie vooruit en twee achteruit”. Per saldo komen dus wel wat vooruit, maar is vaak nauwelijks waarneembaar. Daarmee niet gezegd dat een luisterend oor of af en toe een arm om een schouder, niet meer nodig is. Maar uiteindelijk doe je het zelf.

… en dan

De man of vrouw die heel bewust aangeeft dat iets wel weer goed komt, is vaak de man of vrouw die iets hefigs zelf ervaren heeft en levenservaring heeft. Maar kan ook de man of vrouw zijn die “gewoon” wijs is en dan hebben we het niet over het intelligentiequotiënt, maar iemand die we ook wel eens als “oude ziel” betitelen (of je nu het geloof heb in het zielenleven of niet).

Luister naar jezelf

De mens wil bij voorkeur het leven maakbaar maken en tot op zekere hoogte lukt dat ook nog. Toch zijn er een aantal aspecten die in het leven opgenomen zijn en welke op je pad komen, waar je niet omheen kunt en dus niet te vermijden zijn. Hoe je er mee omgaat kan je, als regisseur van je leven, wel zelf invulling geven.

In een zware stressvolle periode tegen jezelf blijven roepen dat iets wel weer goed komt, werkt niet. Want je ervaart het op zo’n moment zelf niet, maar als je iets wilt doen – immers die machteloosheid werkt ook niet – dan zijn er wel wat aspecten waar je actief mee aan de slag kunt:

• Voel je lichaam aan; hoe reageert je lichaam op stress, hoe gaat het met lichamelijke pijn om, maar ook de geestelijke pijn en doorgrond het gevoel.
• Laten gaan; het klinkt wellicht vreemd, maar laat die reactie(s) van het lichaam maar over je heen komen. Ga er doorheen in plaats van omheen. Vecht er niet tegen, je merkt vanzelf wanneer je er klaar mee bent.
• Contact maken; door toe te laten wat je lichaam doet, kun je contact maken tussen lichaam en geest en je weg naar balans zoeken. Zweverig? Nee hoor, je lichaam bestaat namelijk uit een lichaam en een geest welke bij elkaar horen.
• Sla maar door; sla door in je gedachten over je lichamelijke of geestelijke pijn, je zoektocht naar balans etc. Trek het zover door dat het in het belachelijke (over de top) terecht komt … en op je gezicht verschijnt vanzelf een (soort vreemde) grijns.

Spreekt voor zich dat je dit soort momenten regelmatig op moet zoeken, maar als je wat wilt doen om uit die situatie te komen zal dit geen probleem zijn. Wat niets zegt over de activiteit zelf. Immers, als je niet gewend bent om zo in jezelf gekeerd te zijn, is het niet iets wat je “even” doet. Ook hiervoor geldt … oefening baart kunst!

Balans

Balans is het toverwoord en dat is natuurlijk niet zo. Toveren kan niemand, maar je kunt wel aan die balans werken en er aan blijven werken. In balans komen én blijven gaat namelijk op in goede en slechte tijden.

Vreemd genoeg is het in beide tijden niet eenvoudig, want een eigenschap van de mens is ook dat een bekende omgeving gezapig maakt. De meeste mensen zijn niet die avonturiers die er op uit gaan, maar zoeken het bekende op wat comfortabel en bekend terrein is. Angst kan regeren als je beslissingen moet nemen die je in balans brengen, maar je op onbekend terrein laten begeven. Soms is er lef voor nodig, om die stap te zetten.

Tot slot

Je op onbekend terrein begeven is voor niemand eenvoudig. Uit een dal klimmen waar je nog geen uitgang ziet, lijkt soms ondoenlijk. Lichamelijk of geestelijke pijn een plek geven en doorgaan met het leven doe je ook niet “even”. Maar de mens is uiteindelijk heel flexibel en je pad is je pad, geef er zelf invulling aan … met soms die arm om je heen of een paar mooie woorden.