Hoe ontstaat pesten? En wat doet het met iemand?

Kent u de film "The Mask" waarin een doodgewone saaie man door vrijwel iedereen in de omgeving genegeerd of geplaagd word op een dag een masker vindt, deze man was blij het masker gevonden te hebben. Met dit masker durft hij zeggen dan zonder masker, dat hij zelfs niet zo verlegen meer was als zonder masker, het masker is een veilige plek om zijn eigen saaie en verlegen persoonlijkheid te verbergen. Deze film leert ons iets over pesten en wat het met iemand doet.

Baby, peuter, kleuter.

Als ouder bent u trots op uw kind en maakt regelmatig foto's en filmpjes om aan iedereen te laten zien hoe mooi uw kind is. Foto's verdwijnen in een mooi fotoalbum, op de computer, op facebook, hyves en eigen websites die voor iedereen toegankelijk zijn. Veel mensen zijn zich er nu van bewust van het misbruik van foto's van hen zelf of de kinderen, maar desondanks is het heerlijk om reacties te krijgen hoe mooi uw kind is, wat een grappig filmpje het is als het kind leert staan of lopen of praten. Ook bloopers van de kinderen zijn erg populair om de aandacht mee te krijgen, voornamelijk op YouTube waar de ouders zelfs nog geld mee kunnen verdienen door het aantal clicks op een reclame van hun filmpje. Ondanks dat het kleine kind nog geen weet heeft van wat de ouder in feite doet staat het al bloot aan kunstjes doen voor publiek zoals laten horen wat het al kan zeggen, laten zien hoe het kan dansen of lachen of zelfs hoe het schattige gezichtjes kan trekken zoals het bij papa of mama ook deed toen er niemand bij was.

Ongemerkt maken ouders van hun kind een circusattractie, waarvan ze dit nooit gedaan hadden als ze er op dat moment bij stil gestaan hadden. De mensen in de omgeving horen van u zulke mooie verhalen over uw kind dat ze er hoge verwachtingen van hebben. U laat de eerste kleurplaat van uw kind rondgaan bij uw visite of plaatst het op uw Facebook of Hyves om diverse positieve reacties te krijgen, soms zelfs het rapport gaat steeds vaker digitaal in de rondte. U moedigt uw kin zelfs aan door met hun rapport of kunstwerk bij de visite langs te gaan om een centje te vangen, net als een arme straatmuzikant die na het optreden met een pet rondgaat om geld te vangen.

Onzeker

Hoewel ouders met de beste bedoelingen trots zijn op hun kroost en ze laten zien dat iedereen trots op ze zijn maakt dit een kind ook heel onzeker. De ouders vechten voor de talenten van hun kinderen en het kind wordt de hemel in geprezen voor alles wat het bereikt heeft. Dan pas gaat het kind vol goede moed naar school en blijkt er een kind in de klas te zijn die van mening is dat zijn of haar tekening veel mooier is dan die van uw kind en lacht uw kind uit. Sterker nog, dit kind moedigt andere kinderen uit om uw kind uit te lachen omdat het nog niet binnen de lijntjes kan kleuren en de andere kinderen wel. Uw kind is zeer teleurgesteld want u als ouder en uw omgeving hebben hem of haar juist verteld dat hij of zij wel degelijk goed kan kleuren, nu blijkt het tegenovergestelde. En de andere kinderen in de klas zullen wel gelijk hebben volgens uw kind want ze lachen uw kind allemaal uit.

De gefrustreerde ouders van dit verdrietige kind trekken aan de bel bij de leraar die dit onmiddellijk voor uw kind moeten oplossen dat pesten in de klas niet mag. Voor het kleinste meningsverschil trekken ouders en leraren tussenbeide en uw kind leert op geen enkele manier zelf een probleem op te lossen, hoeft ook niet want uw kind is gewend dat u dit voor hem of haar doet. Zonder dat u er bij stil gestaan heeft en het uw bedoeling was uw kind te leren trots op zichzelf te laten zijn en zich ervan bewust moet zijn dat velen in jullie omgeving uw mening met jullie delen heeft u verzuimd uw kind te leren met teleurstellingen om te gaan. Nu is uw kind nog klein en zit het op de lagere school, het gaat nu nog slechts om hele kleine, op het oog onschuldige, incidentjes. Voor u het weet gaat het naar de middelbare school.

De pubertijd

Vol moed gaat uw kind naar de middelbare school om hier een nieuwe start te maken met nieuwe klasgenoten. Maar al snel komt uw kind erachter dat er nog kinderen van de lagere school zijn meegegaan. Teleurgesteld ziet uw kind hoeveel vriendjes en vriendinnetjes de andere kinderen hebben en hoeveel moeite ze hebben zelf vriendjes te maken. Pubers kennende gaan de verhalen op de lagere school al snel de ronde bij de andere klasgenootjes en begint alles weer van voren af aan. Uw kind durft er zelf niet tegenin te gaan, dat deed u als ouder immers altijd. Hoewel u met trots altijd uw kind omhelsde en een zoen gaf uit blijdschap bij alle zevens die het op het rapport had staan wordt het nu teleurgesteld door de leraar of lerares die uw kind vertelt dat de Nederlandse en Engelse taal lang niet zo goed is als u als ouder uw kind altijd had wijsgemaakt. Boos en verdrietig komt uw kind thuis vertellen dat de leraar of lerares vervelend was en vertelt u wat voor vervelend commentaar het heeft gehad. Boos belt u als ouder de school en geeft het matige lesgeven van de leraar de schuld en het slechte optreden tegen pesten en dat zou de schuldige factor zijn van het onzekere gedrag van uw kind.

Wederom blijkt hier dat uw kind niet gewend is kritiek te krijgen op de foutjes die het heeft gemaakt, uw kind is juist gewend complimentjes te krijgen op de goede dingen die het gemaakt heeft. Ook met pesten blijkt dit het geval, uw kind is niet gewend om voor zichzelf op te komen, dat deed u als ouder altijd als uw kind ruzie had met een leeftijdgenootje omdat u er toevallig bij was. Maar op de middelbare school bent u er niet meer bij en weet uw kind niet wat het moet doen in deze situatie, alleen. Uw kind is voor de leeuwen geworpen.
Als troost voor de vreselijke tijd op de lagere school en nu de hogere school geeft u uw kind een groot cadeau, het krijgt een hobby wat het altijd al had willen hebben, het mag op sport of muziekles.

De talenten van uw kind

Wederom trots gaat u naar een wedstrijd van uw kind of een uitvoering van muziek. Uw kind is zo ontzettend goed, ze blijkt ook goed te zijn volgens de leraar of coach. Dat kan kloppen, door met sport of muziek bezig te zijn is uw kind even afgeleid van school, het heeft de aandacht nodig om hier te presteren wat het op school niet kan. Als na een paar jaartjes de leraar of coach van uw kind u meedeelt dat uw kind een waar talent is zou het natuurlijk spannend zijn als uw kind ontdekt wordt. U kunt filmpjes maken tijdens wedstrijden of uitvoeringen doen en dit op youtube plaatsen in de verwachting een hoop duimpjes te vangen die omhoog wijzen en die u vol trots aan uw kind laat zien om deze ervan te overtuigen dat ze helemaal geen negatieve kritiek horen te krijgen, dat iedereen die dit tegenspreekt gewoon jaloers zijn omdat ze zelf die talenten niet bezitten.

Nieuwsgierig als kinderen zijn komen de pestkoppen uit de klas van uw kind u tegen op Hyves of Facebook en bekijken de foto's en filmpjes van uw kind uit de kindertijd waar ze als baby in bad zaten, waar ze als peuter leerden lopen, waar de eerste kleurplaat op staat en waar uw peuter staat te dansen op een liedje van "Kinderen voor kinderen". Vol binnenpret kopieert de pestkop de foto's en stuurt ze stiekem door naar vrienden of printen ze uit en laten ze op school rondslingeren. Als uw kind hier eenmaal mee geconfronteerd wordt zakt het door de grond van vernedering als het uitgelachen wordt door iedereen en dan ook nog hoort dat ze het via de ouders op internet hebben gevonden.

Talentenjachten

Ook bij talentenjachten als "De Playbackshow" van Henny Huisman vroeger of "The Voice kids" tegenwoordig, is het wedstrijdje spelen van de ouders met andere kinderen goed herkenbaar. Veel ouders kijken samen op vrijdagavond naar "The Voice Kids" tegenwoordig. De kinderen vinden het zo mooi en imiteren vaak hun favoriete liedje en de zanger(es) hiervan. De ouders vinden het zo leuk als hun kind op televisie te zien is en sporen hun kind aan om ook met een dergelijk programma mee te doen. Wat veel ouders vergeten is dat er veel deelnemende kinderen zanglessen krijgen in tegenstelling tot uw kind. Als uw kind eenmaal uitgenodigd is en auditie mag komen doen is de feeststemming helemaal compleet. Trotse ouders staan achter de schermen op televisie mee te kijken hoe hun kind zijn of haar best doet om de jury te overtuigen van hun talent zoals hun ouders ook zijn. Alle moed die de ouders hun kind ingesproken hebben zakt als een kaartenhuis in elkaar nadat ze afgewezen zijn en weer naar huis gestuurd worden met als advies zanglessen te nemen omdat het zingen (grof gezegd) vals was. Bij Idols vroeger bestond er nog de voorrondes waar veel jonge deelnemers op televisie onvoorbereid auditie deden maar door de zeer slechte prestaties vaak door een lachende jury naar huis werden gestuurd waarbij honderd duizenden kijkers in heel Nederland getuige zijn van deze enorme afgang. En dat alleen maar omdat de ouders vaak hun kind niet durven te zeggen dat ze met deze zangkwaliteiten niet goed genoeg zijn om van een zangcarrière te dromen. Doordat ouders dit lef niet hebben moeten kinderen het met een enorme schaamte en publiekelijke afgang en met veel pijn bekopen.

Ooit was het Henny Huisman vroeger die overenthousiaste ouders van kinderen adviseerde een kind alleen mee te laten doen als het hun eigen keuze was en een kind daadwerkelijk talent heeft en niet alleen omdat u het als ouders zelf spannend vind uw kind op televisie terug te zien. Niet dat die ouders de intentie hebben hun kind te pesten integendeel, ze zijn gewoon te trots op hun kind en willen niet zien dat hun kind lang niet over zulke grote talenten beschikt dan u als ouders graag ziet. De ouders willen hun kind gewoon niet teleurstellen door te zeggen dat ze niet goed genoeg zijn, dit met zeer grote teleurstellingen en afknappers als gevolg.

Vergeten en vergeven

Als het later groot is zal de herinnering aan school nog altijd blijven hangen. Ook solliciteren bij een bedrijf is moeilijk, de angst om geconfronteerd te worden met een vervelende klasgenoot van vroeger is heel groot. Als er geen ex-klasgenoot is blijft er wel de angst dat er een collega bevriend is of familie is van een ex-klasgenoot. Angst dat de pesterijen in de toekomst hier verder gaan. Angst dat er collega's zijn die u herkennen als het kind die op het liedje van "Kinderen voor kinderen" danste op YouTube die uw ouders ooit hebben geplaatst en vergeten zijn te verwijderen. Of uw babyfoto's ook zijn tegengekomen via de Facebook of Hyves van uw ouders, net als uw ex-klasgenootjes.

Angst dat uw werk commentaar zal opleveren door uw werkgever, angst dat u fouten maakt en uw collega's teleurgesteld op u zullen zijn. Mocht het toch meevallen en het hele aardige collega's blijken te zijn is het toch moeilijk om een aanbod van een personeelsfeestje aan te nemen, zoveel leuke aandacht bent u niet gewend. Bij het minste of geringste complimentje komt er weer de angst over korte tijd toch weer teleurgesteld te worden en met scheve gezichten aangekeken te worden door collega's, net als vroeger op school toen uw ouders u de hemel in prezen en uw klasgenootjes u dit kwalijk namen.

Campagnes

Al jarenlang worden er landelijk diverse campagnes en acties gehouden om het pesten tegen te gaan, voornamelijk op scholen. Voor een groot deel werken deze campagnes prima maar boekt niet altijd het gewenste resultaat. Als een kind nu eenmaal altijd de dupe is geweest van pesterijen zal die het op dat moment ook altijd blijven zolang dit kind op die plek met die mensen blijft komen. Pesten is er niet meteen opgehouden. Vaak worden pesters aangewezen als de grote boosdoeners van het pijn doen en diep kwetsen van een ander. Veel pesters beginnen met hele kleine dingetjes om een kind uit te proberen maar als blijkt dat een kind geen enkel vermogen heeft zichzelf te verdedigen wordt het steeds meer het mikpunt van pesterijen die steeds grotere vormen aan gaan nemen, net zolang tot een kind er bijna bij neervalt. Deze laatste 3 maanden zijn er in het nieuws 3 hele jonge kinderen genoemd die zo onder de pesterijen hebben geleden dat ze zo ongelukkig waren geworden dat ze geen andere mogelijkheid meer zagen dan zichzelf te doden. Dat is heel triest maar zeker niet altijd de bedoeling van een pester, het is de bedoeling van dit kind om de pester uiteindelijk een schuldgevoel te laten krijgen voor het leed wat die pester hen aangedaan
heeft. Althans, hiervan zijn de achtergebleven ouders van overtuigd.

Een kind die zichzelf van het leven beroofd door de vele ongewenste pesterijen die het heeft moeten ondergaan is er bij het plegen van de daad feitelijk nog van overtuigd dat de pesterijen zelfs nog de schuld is van zichzelf. Ze zijn zich er zelfs van bewust dat de pesters blij zijn van hem/haar verlost te zijn, misschien zelfs dat dit hun bedoeling was. Het kind beseft op dat moment dat de ouders slechts de enigen waren die van hem of haar hielden en dat hij of zij juist hun er pijn mee doet, of het kind hiermee de ouders wil vertellen dat ze liever anders hadden willen zijn dan ze nu waren, of ze de ouders iets kwalijk nemen.