Van jezelf leren houden

Het klinkt mogelijk zo vanzelfsprekend, van jezelf leren houden. Je houdt toch van jezelf … zullen sommige mensen zeggen en de kans is zeerwel aanwezig dat die mensen ook van zichzelf houden of denken dit. Maar de groep mensen die niet van zichzelf houdt (bewust én onbewust), is groot en groeiende. Verontrustend? … mogelijk, maar gelukkig kan je het proces altijd keren.

Andermans verwachtingen

Op zich is het ook nog te verklaren, want de drukke maatschappij vraagt veel van ons. We moeten of willen overal “on top” zijn en dat kan ten kosten van jezelf gaan. Jezelf wegcijferen, aan andermans verwachtingen voldoen en alles draaiende houden, ook als het ten kosten van jezelf gaat … mogelijk omdat het “hoort”. Hoeveel mensen zijn niet bezig met “de buitenwereld” en hoeveel mensen interesseert het werkelijk niet wat een ander er van vindt. De ene groep is vele malen groter dan de ander groep.

Voor sommige mensen klinkt het gek of zelfs ongeloofwaardig, maar er zijn steeds meer mensen (en vooral jonge) die aan een bepaald verwachtingspatroon willen voldoen. Sociale druk speelt hier niet zelden een rol bij. Men is er zich lang niet altijd bewust van dat het enig moment ten kosten van henzelf gaat. Als het zover is, is het soms een abrupt proces om pas op de plaats te maken en de weg terug te vinden naar de eigen “ik”.

Weet je zeker dat er genoeg eigenliefde is?

Verder is er een groep mensen die aangeeft van andere mensen te houden, terwijl ze – als ze heel diep in zichzelf duiken - niet echt van zichzelf houden. De vraag is dan in hoeverre is het een soort aangeleerd gedrag of is het echt en oprecht vanuit het hart.
Menig professional geeft aan dat echt van een ander houden, bijna tot aan het onvoorwaardelijke, pas mogelijk is, als je echt van jezelf houdt.

Dit heeft niets te maken met egoïsme, maar gaat echt alleen om jezelf. Wat is immers echt houden van als je het jezelf niet eens waard vindt. Zodra er genoeg eigenliefde is, opent je hart als vanzelf en komt er ruimte voor anderen. Bovendien voelen mensen dit onbewust aan en stellen zich ook eerder open.

Oefenen

Je kunt, als die eigenliefde naar een nulpunt gedaald is of als deze er nauwelijks geweest is, wel een soort oefening doen om langzaam dat gevoel (weer) terug te krijgen. Je kunt het niet met je hersenen rationeel benaderen, het moet echt uit je hart komen en dat kan pas als je het gaat voelen.

Neem daarvoor een moment in gedachten dat je echt onvoorwaardelijke liefde hebt ervaren. Dit is bijna alleen bij kleine kinderen terug te vinden. Enig moment stelt iedereen namelijk voorwaarden in liefde (hoe klein en onbenullig dit ook lijkt). Soms duurt het lang naar zo’n moment te zoeken, maar als zo’n moment van onvoorwaardelijke liefde gevonden is, omringt het je en dat voel je. Herleef dat gevoel en voel het van binnen. Grote kans dat er een glimlach op je mond komt. Je verzacht als het ware en probeer dat gevoel even vast te houden.
Dit is het gevoel waar je verder mee aan de slag gaat en eigenlijk roep je het ieder moment op dat je je klote voelt of agressief of verdrietig. Haal het gevoel naar binnen en ervaar het.

Als je dit maar lang genoeg doet, groeit die cirkel van eigenliefde om je heen. De laag moet als het ware langzaam dikker worden. Enig moment ga je het uitstralen en voelen mensen onbewust je liefde, je zachtheid.

Je gaat ervaren, voelen dat je er mag zijn zoals je bent … zonder enige vorm van restrictie. Dat maakt ook dat mensen je steeds minder kunnen raken en dus pijn doen.

Maakt het je kwetsbaar?

Er is natuurlijk een groot verschil tussen verharden / verstenen en dus niets meer voelen versus je hart open stellen. Je hart breken hoort bij liefde, dus dat zal niet verdwijnen. Maar dat neemt niet weg dat als je zo’n basis hebt, dat men je niet kan raken … de kans steeds kleiner wordt dat men het zal proberen. Voor degene die dit bewust doen, is er immers nog maar weinig plezier aan. Bovendien straal je met die zachtheid ook een bepaalde vorm van kracht uit.

Concluderend

Het is essentieel in een volwaardig leven, dat je begint met van jezelf te houden en dat je goed bent zoals je bent. De een krijgt het als basis bij het kind zijn mee, de ander moet er een leven lang voor “vechten” en weer iemand anders is het ergens in het leven kwijt geraakt. Maar je kunt jezelf altijd veranderen op dit vlak … als je maar echt wilt.