Wat moet u weten over cocaïne?

Cocaïne is een stimulerend middel. Stimulerende middelen verhogen de activiteit van het centrale zenuwstelsel. Hierdoor stijgt de bloeddruk en hartslag. Alertheid en energie nemen door deze middelen toe. Het kan verslavend zijn. In Nederland wordt cocaïne inmiddels niet alleen meer in de steden gebruikt. Het gebruik is verspreid over het gehele land. Vaak wordt het gecombineerd met alcohol.
Cocaïne is afkomstig van de cocaplant. Een recent archeologische vondst in Ecuador toont aan dat het gebruik van cocaïne al minstens vijfduizend jaar geleden voorkwam. Het is eerder psychisch dan lichamelijk verslavend. Er kunnen wel onthoudingsverschijnselen als vermoeidheid en prikkelbaarheid optreden.

Recreatief gebruik

Er zijn mensen die cocaïne soms gebruiken. Zij gebruiken cocaïne omdat het vermoeidheid wegneemt of vanwege de plezierige effecten zoals vermindering van angst en geremdheid, en verhoging van de seksuele activiteit.

Spuiten en roken

Het effect van cocaïne bleef langere tijd beperkt, omdat het alleen gesnoven werd. In de jaren tachtig ging men echter steeds vaker over naar het spuiten en roken van cocaïne. Hiermee nam het misbruik en de afhankelijkheid toe. Een uur na gebruik kunnen er lichamelijke verschijnselen optreden als pupilverwijding, zweten of rillingen, misselijkheid of braken. Tevens komen er gedragsveranderingen voor. Men wordt euforisch, heeft grootheidsideeën, is rusteloos, heeft hallucinaties, is agressief en heeft een verminderd oordeelsvermogen. Een cocaïnevergiftiging kan, vooral na inspuiting in de aderen, dodelijk zijn. Bij een overdosis kunnen er ademhalings- en hartritmestoornissen optreden.

Cocaïne gecombineerd met andere middelen

Cocaïne wordt vaak gebruikt in combinatie met alcohol. Tevens gebruikt een aanzienlijk deel van de verslaafden heroïne om het stimulerende effect van cocaïne te dempen. Vervolgens gebruikt men cocaïne om de loomheid van heroïne tegen te gaan.

Opvallende feiten

Coca cola

In de Verenigde Staten, en in mindere mate in Europa, werd cocaïne eind negentiende eeuw en begin twintigste eeuw gebruikt als alcoholisch extract. Angelo Mariani patenteerde in 1863 'Vin Mariani'. Pemberton introduceerde in de Verenigde Staten in 1903 een extract van cocabladen en colanoten: Coca Cola. In 1903 werd echter cocaïne als bestanddeel van Coca Cola verboden.

Langdurig gebruik

Langdurig gebruik van cocaïne verandert de hersenen. Deze veranderingen brengen teweeg dat de gevoeligheid voor cocaïne wordt vergroot. Als de hersenen eenmaal veranderd zijn, wordt de zucht naar cocaïne veel sterker. Dit leidt tot compulsief gebruik. De overgevoeligheid voor cocaïne blijft bestaan tot zestig dagen na het laatste gebruik.

Reukvermogen

Cokesnuivers kunnen naar veelvuldig gebruik hun reukvermogen verliezen.

Omgekeerde tolerantie

Chronisch gebruikers vertonen vaak kenmerken van een overdosering. Dit is opvallend omdat zij dan niet meer innemen dan de gebruikelijke dosis. Op een of andere manier reageren de hersenen op dat moment anders op eenzelfde dosis. Het slachtoffer kan zich gedurende ongeveer een uur na toediening van de cocaïne prima voelen of juist dysfoor en vervolgens een grand-mal-insult krijgen en sterven. Dit verschijnsel wordt omgekeerde tolerantie genoemd.

Cocaïnehallucinose

Cocaïnehallucinose gaat gepaard met overwegend tactiele, maar ook visuele hallucinaties. Men heeft het gevoel dat er beestjes op of in de huid zitten. Dit kan leiden tot parasietenwaan. Men kan tevens splintertjes of kristallen zien. Dit kan zo hevig zijn dat gebruikers de vloerbedekking verwijderen of de planken uit de vloer breken. Zij zien dan overal kristalletjes cocaïne.

Lekker

Bijna alle gebruikers van cocaïne geven aan dat het zo lekker is dat je er beslist niet van af kunt blijven als je het nog thuis hebt liggen. Ook bij sociale gebruikers komt het soms voor dat zij zich op hun werk ziek melden om door te kunnen gaan met het gebruik tot hun voorraadje op is.

Dubbele diagnose

Voornamelijk bij gebruikers die cocaïne roken (basen) of spuiten is er vaak sprake van een dubbele diagnostiek. Dit houdt in dat men naast een verslaving een psychiatrische stoornis heeft.